YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/16974
KARAR NO : 2014/23904
KARAR TARİHİ : 09.07.2014
MAHKEMESİ : ANKARA 14. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 12/03/2014
NUMARASI : 2013/511-2014/63
DAVA :Davacı, izin ücreti, fazla mesai ücreti ile bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı şirkette kameraman olarak çalıştığını, fazla mesai yaptığını, bayram ve genel tatillerde çalıştığını ancak bunların ücretlerinin tam olarak ödenmediğini, yıllık ücretli izinlerini tam olarak kullanmadığını ileri sürerek, fazla çalışma, genel tatil ve bunların %5 fazlası ile yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, fazla mesainin söz konusu olmadığını, yıllık izinlerinin kullandırıldığını, imzaladığı sözleşmeye göre mesleki kıdeminin 01.11.2002 tarihinde başladığını, böylece 6 hafta üzerinden izin hesaplanamayacağını, %5 gecikme zammı talebinin yasal dayanağının olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraf avukatları temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın hüküm fıkrasında hükmedilen fazla çalışma ücretinin %5 fazlalığına ilişkin alacak miktarları birbirinden farklıdır.
HMK.’nun 298/2 maddesi gereğince sonradan yazılacak gerekçeli kararın kısa karara uygun olması, tefhim edilen kısa karara aykırı olmaması gerekir. Aksi halde, yargılamanın aleniyeti ilkesi zedelenmiş ve mahkeme kararına güven sarsılmış olacaktır. Asıl olan tefhim edilen kısa karardır. Gerekçeli kararın kısa karara uygun bulunmaması kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi olup Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 Kararı gereğince bozma nedenidir.
Mahkemece, bozma ilamına uyulmuş ve bu yönde alınan bilirkişi raporuna dayanılarak dava konusu alacaklar hüküm altına alınmış ise de; tefhim edilen kısa kararda fazla çalışma ücreti alacağının %5’i olarak 52.675,35 TL’na hükmedildiği halde gerekçeli kararın hüküm fıkrasında aynı alacak olarak 61.753,52 TL’na hükmedilmesi çelişkiye neden olduğundan sair yönler incelenmeksizin kararın salt bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 09.07.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.