YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/11940
KARAR NO : 2014/14916
KARAR TARİHİ : 08.05.2014
MAHKEMESİ : ERBAA ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ
TARİHİ : 14/11/2013
NUMARASI : 2012/309-2013/356
DAVA :Davacı, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, giyim yardımı, yıllık izin ücreti, ulusal bayram ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı Belediye’de su arıza işlerinde arıza ustası olarak çalıştığını fazla çalışma yaptığı hafta tatillerinde çalıştığı halde ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma, hafta tatili, giyim yardımı, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, tüm alacaklarının ödendiğini, ayrıca taleplerinin zamanaşımına uğradığını ileri sürerek, davanın reddini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Kararın taraflarca temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 3.05.2012 gün 2010/ 8642 E, 2012/ 15464 K sayılı ilamı ile özetle davacının fazla çalışma yaptığının sabit olduğu tanık beyanlarının değerlendirilerek fazla çalışma alacağının hesaplanması gerektiği yönünden bozulmuş mahkemece bozmaya uyularak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı dava dilekçesinde fazla çalışma yapmasına, hafta tatillerinde çalışmasına rağmen zamlı ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma, hafta tatili, giyim yardımı, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Mahkemece bozma öncesi verilen kararda, davacının fazla çalışma yaptığı iddiasını ispat edemediği gerekçesi ile isteğin reddine karar verilmiş, ancak Dairemizin bozma ilamında özetle “davacının fazla çalışma yaptığını ispat ettiği, delillerin değerlendirilerek hesap yapılması gerektiği” belirtilmekle bozma doğrultusunda anılan istek bilirkişi tarafından hesaplanmış, davacı vekili de rapor doğrultusunda fazla çalışma ücreti yönünden davasını ıslah etmiştir.
Mahkemece bozma sonrası verilen kararda, davacının 2. kez davasını ıslah ettiği, HMK 176/2. Maddesi gereğince 2. ıslahın geçersiz olduğu gerekçesiyle , davacının fazla mesai talebinin dava dilekçesinde bildirmiş oldukları 250 TL olarak kabulüne karar verilmiştir
Davacı davasını, birden fazla talebe yönelik olarak “dava yığılması” şeklinde açmıştır.
Dava yığılması HMUK döneminde fiilen uygulanmakla birlikte bu fiili uygulama 6100 sayılı HMK ‘nun 110. maddesinde hukuki zemine oturtulmuş ve özel olarak düzenlenmiştir.
HMK.’nun 110. maddeye göre birbirinden bağımsız birden fazla asli talep aynı dava dilekçesinde ileri sürülebilir.Madde gerekçesinde de dava yığılmasına konu edilen birbirinden bağımsız taleplerin ayrı ayrı değerlendirileceği açıklanmıştır.Buna göre dava yığılması söz konusu olduğunda her bir talep ayrı bir dava konusudur.
Mahkemenin 2. kez ıslah yapılamaz gerekçesi ilk bakışta doğru gibi görünsede HMK’ nun 176/2. maddesi aynı davada bir kez ıslah yapılabileceğini hüküm altına almıştır. Davaların yığılması halinde her bir talep ayrı dava niteliği taşıdığından HMK.’nun 176/2. maddesi bozmadan önce ıslah yapılmayan fazla çalışma ücreti talebi açısından geçerli değildir.
Bu nedenle Mahkemece fazla çalışma ücreti talebine yönelik ıslahın 2. ıslah yasağına girdiğine ilişkin gerekçesi yerinde olmayıp, fazla çalışma ücretinin ıslah dilekçesi dikkate alınarak hüküm altına alınması gerekirken yerinde olmayan gerekçe ile sadece dava dilekçesine göre karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.05.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.