Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2014/11693 E. 2014/17369 K. 28.05.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/11693
KARAR NO : 2014/17369
KARAR TARİHİ : 28.05.2014

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, …’nda görevli iş müfettişleri tarafından düzenlenen ve asıl işveren alt işveren arasındaki ilişkide muvazaa olduğu yönünde tespitler içeren 28/02/2013 tarih ve MÖ-014 numaralı raporun iptali ile asıl işveren alt işveren arasındaki ilişkide muvazaa bulunmadığının tespitine karar verilmesi talebinde bulunmuştur.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Davanın yasal dayanağı 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5763 Sayılı Kanun’un 1.maddesi ile değişik 3/2.maddesidir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 5763 Sayılı Kanun’un 1.maddesi ile değişik 3/2.maddesi aynen “Bu Kanunun 2 nci maddesinin altıncı fıkrasına göre iş alan alt işveren; kendi işyerinin tescili için asıl işverenden aldığı yazılı alt işverenlik sözleşmesi ve gerekli belgelerle birlikte, birinci fıkra hükmüne göre bildirim yapmakla yükümlüdür. Bölge müdürlüğünce tescili yapılan bu işyerine ait belgeler gerektiğinde iş müfettişlerince incelenir. İnceleme sonucunda muvazaalı işlemin tespiti halinde, bu tespite ilişkin gerekçeli müfettiş raporu işverenlere tebliğ edilir. Bu rapora karşı tebliğ tarihinden itibaren altı işgünü içinde işverenlerce yetkili iş mahkemesine itiraz edilebilir. İtiraz üzerine verilen kararlar kesindir. Rapora altı iş günü içinde itiraz edilmemiş veya mahkeme muvazaalı işlemin tespitini onamış ise tescil işlemi iptal edilir ve alt işverenin işçileri başlangıçtan itibaren asıl işverenin işçileri sayılır.” hükmünü içermektedir.
Yasanın açık hükmü karşısında Mahkemenin 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5763 Sayılı Kanunun 1.maddesi ile değişik 3/2.maddesi çerçevesinde düzenlenen İş Müfettiş raporuna karşı yapılan itiraz üzerine verdiği kararın kesin olduğu anlaşıldığından davacı vekilinin temyiz talebinin reddine karar vermek gerekmiştir.
F) Sonuç:
Mahkemenin itiraz üzerine verdiği karar 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5763 Sayılı Kanunun 1.maddesi ile değişik 3/2.maddesi uyarınca kesin olduğundan davacı vekilinin temyiz talebinin REDDİNE, nisbi temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine 28.05.2014 gününde oy birliği ile karar verildi.