YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/9128
KARAR NO : 2014/1814
KARAR TARİHİ : 27.01.2014

MAHKEMESİ : KOCAELİ 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 18/07/2013
NUMARASI : 2012/492-2013/311

DAVA : Davacı vekili, davacı işçinin iş sözleşmesinin geçerli neden olmadan feshedildiğini belirterek, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ve devamı maddeleri uyarınca feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece bozma üzerine yapılan yargılama sonunda, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından geçerli neden olmadan feshedildiğini belirterek, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ve devamı maddeleri uyarınca feshin geçersizliğine, davacı işçinin işe iadesine, işe başlatmama tazminatı ve boşta geçen süre ücretinin tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı işveren vekili, davalı işveren tarafından alınan ekonomik tedbirler nedeni ile tüm işçilere kullandırılan yıllık ücretli izin sürelerinin yasal izin sürelerine çekilmelerine karar verildiğini ve bu kararın işçilere tebliğ edildiğini, davacının bu kararı kabul etmediğini, iş sözleşmesinin kabul etmeyen diğer işçiler gibi 4857 sayılı İş Kanunu’nun 17 ve 22. Maddeleri uyarınca feshedildiğini, feshin işletme ve işyeri gereklerinden kaynaklandığını davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulüne dair ilk kararın temyizi üzerine Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 15.03.2012 gün ve 2011/10387 Esas, 2012/4272 Karar sayılı kararı ile “Somut olayda ücretli izin sürelerinin 4857 sayılı Kanunu’nun düzenlediği seviyelere çekilmek suretiyle azaltılmasına gerekçe olarak ekonomik olumsuzlukların gösterildiği, işyerinde bu yönde bir uygulamaya geçildiğinde ileri sürülen ekonomik gerekçelerin bulunup bulunmadığı, işyerindeki bu yeni durumun uygulamasının objektif ve genel olarak yapılıp yapılmadığının araştırılarak gerektiğinde bilirkişi incelemesi ile de somut olarak ortaya konulmadan eksik inceleme ile karar verilmesinin hatalı olduğu” gerekçesi ile bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma üzerine yapılan yargılama sonunda alınan bilirkişi raporuna itibar edilerek, yıllık izin sürelerinin İş Kanunu hükümleri ile belirlenmiş olan seviyeye çekilmesinin ekonomik tedbir niteliğinde olduğu ve davalı şirketin bu tedbire ihtiyaç duyduğu, yıllık izin sürelerinin düşürülmesi konusunda işveren tarafından objektif uygulamaya gidildiği, dolayısıyla işveren tarafından gerçekleştirilen feshin geçerli nedene dayandığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 22. maddesi uyarınca, “İşveren, iş sözleşmesiyle veya iş sözleşmesinin eki niteliğindeki personel yönetmeliği ve benzeri kaynaklar ya da işyeri uygulamasıyla oluşan çalışma koşullarında esaslı bir değişikliği ancak durumu işçiye yazılı olarak bildirmek suretiyle yapabilir. Bu şekle uygun olarak yapılmayan ve işçi tarafından altı işgünü içinde yazılı olarak kabul edilmeyen değişiklikler işçiyi bağlamaz. İşçi değişiklik önerisini bu süre içinde kabul etmezse, işveren değişikliğin geçerli bir nedene dayandığını veya fesih için başka bir geçerli nedenin bulunduğunu yazılı olarak açıklamak ve bildirim süresine uymak suretiyle iş sözleşmesini feshedebilir.” Bu maddeye dayanılarak yapılacak değişiklik feshinde; değişiklik ve fesih bildirimlerinin yazılı yapılması ve sebeplerinin de yazılı gösterilmesi geçerlilik koşuludur(Dairemizin 02.06.2008 gün ve 2007/39341 Esas, 2008/13324 Karar sayılı ilamı).
Dosya içeriğine göre davalı işverenin ekonomik tedbir ve tasarruf nedeninin gerekçe göstererek, işyeri düzenlemesi ve uygulaması ile yasal izin süresinden fazla olarak kullandırılan izin sürelerini yasal izin sürelerine çekme kararı aldığı ve bu kararı tüm işçilere tebliğ ettiği, tebliğ etmeyen davacı dahil 13 işçinin iş sözleşmelerini “Tasarruf tedbirleri nedeni ile izin süresinin yasal izin sürelerine çekilmesini kabul etmemesi” nedeni ile yazılı bildirim ile 4857 sayılı İş Kanunu’nun 22 ve 17. Maddeleri uyarınca feshettiği anlaşılmaktadır. Davalı işverenin aldığı kararın izin süresini azaltması nedeni ile iş şartlarında esaslı değişiklik olduğu açıktır. Davalı işveren kabul etmeyen işçilerin iş sözleşmelerini feshetmiş ise de ekonomik ve tasarruf tedbirine gereksinimi olduğunu, bir başka deyimle iş şartlarında esaslı değişikliğin geçerli nedene dayandığını kanıtlayamamıştır. Nitekim aynı nedenle iş sözleşmeleri feshedilen işçilerin açtıkları davalarda mahkemelerine feshin geçerli nedene dayanmadığı gerekçesi ile verilen kararlar Yargıtay 22. Hukuk Dairesinin 2011/8475, 11529, 18165, 18171, 18172 ve 18580 Esaslarında incelenerek kabul edilmiştir. Davanın kabulü gerekir.
4857 sayılı İş Yasasının 20/3 maddesi uyarınca Dairemizce aşağıdaki şekilde karar verilmiştir.
HÜKÜM: Yukarda açıklanan gerekçe ile;
1. Mahkemenin kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2.. Feshin GEÇERSİZLİĞİNE ve davacının İŞE İADESİNE,
3. Davacının yasal süre içinde başvurusuna rağmen davalı işverence süresi içinde işe başlatılmaması halinde ödenmesi gereken tazminat miktarının davacının kıdemi, fesih nedeni dikkate alınarak takdiren davacının 4 aylık brüt ücreti tutarında BELİRLENMESİNE,
4. Davacı işçinin işe iadesi için işverene süresi içinde müracaatı halinde hak kazanılacak olan ve kararın kesinleşmesine kadar en çok 4 aya kadar ücret ve diğer haklarının davalıdan tahsilinin GEREKTİĞİNE,
5. Harç peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
6. Davacının yaptığı 91.00 TL. yargılama giderinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, davalının yaptığı yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına,
7. Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.500.00 TL. ücreti vekaletin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
8. Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine,
Kesin olarak oybirliği ile karar verildi. 27.01.2014