Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2013/16916 E. 2015/10532 K. 16.03.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/16916
KARAR NO : 2015/10532
KARAR TARİHİ : 16.03.2015

MAHKEMESİ : ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, hafta tatil ücreti, bayram alacağı, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 21/05/2008 tarihinden bu yana ….’ye ait … davalı …. adına güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, 14/05/2008 tarihinde şarap fabrikasının ….. tarafından ….’ ye devredildiğini, davacının çalıştığı süre içinde vardiyalı olarak çalıştığını, davalı şirket yönetiminin güvenlik hizmetlerini sonlandırmasını gerekçe göstererek müvekkilini 01/10/2010-10/10/2010 tarihleri arasında ücretli izine ayırdığını, 08/10/2010 tarihli telgrafla da yeni iş yeri olarak belirlediği ….. adresindeki iş yerinde işe başlaması talimatı verdiğini, talimatta davacının iş yerine hangi imkanlarla gideceğini, nasıl ve nerede konaklayacağını, bu ve sair bilgilerin de yazılmadığını, davacının …, …. ikamet ettiğini, davalının amacının kıdem tazminatı ve diğer yasal hakları ödememek olduğunu iddia ederek, kıdem tazminatı, fazla çalışma, tatil ve yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; müvekkil şirketin ülke çapında 3.kişi ve kuruluşlara özel güvenlik hizmeti veren uluslararası bir şirket olduğunu, davacının 21/05/2008-13/10/2010 tarihleri arasında müvekkil şirkette özel güvenlik görevlisi olarak istihdam edildiğini, davacının … yönetiminin hizmeti sonlandırma kararı vermesi üzerine ücretli izne ayrıldığını ve müvekkil şirketçe kendisine uygun iş yerinin gösterilmesini beklediğini, 08/10/2010 tarihli bildirim ile davacıya …’ye ait … adresinde bulunan iş yerinde görevlendirildiğinin bildirildiğini, iş bu bildirimin 12/10/2010 tarihinde davacıya teslim edildiğini, iş yerinin kapatılması sebebi ile aynı çalışma koşulları ve özlük hakları ile yapılan görevlendirmenin hukuk ve iş sözleşmesine uygun olduğunu, buna rağmen davacının görevlendirildiği yerde iş başı yapmadığını, müvekkil şirketin … ili sınırları içinde başkaca bir iş yeri bulunmadığını, davacının iş akdinin 4857 Sayılı Yasanın 25/ll-g hükmü uyarınca “işçinin işverenden izin almaksızın veya haklı bir sebebe dayanmaksızın ardı ardına iki iş günü işine devam etmemesi” sebebi ile haklı sebeple ve tazminatsız olarak sona erdirildiğini, alacağı bulunmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-İş akdinin feshi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı iş akdinin haksız sona erdirildiğini iddia etmiş, davacı asil duruşmada; şirketin müdürünün kendisine şirketle anlaşmanın sona erdiğini, …’a gideceksiniz dediğini,. daha uzun süre tanınmış olsaydı …’a gidip çalışmayı kabul edeceğini beyan etmiş, davalı, davacının yeni görev yerine başlamadığını belirterek, devamsızlık nedenine dayalı haklı fesih savunmasında bulunmuştur.
Mahkemece, davacıya 08/10/2010 tarihli yazı ile 11/10/2010 tarihinden itibaren …. adresinde bulunan işyerinde aynı özlük hakları ile güvenlik görevlisi olarak görevlendirildiğinin bildirildiği, akabinde davalı şirketin 13/10/2010 tarihli yazısı ile görevlendirme yazısının 08/10/2010 tarihinde tebliğ edilmiş olduğu halde, göreve başlanmadığının tespit edildiği, iş bu bildirimin tebliğinden itibaren 24 saat içinde devamsızlığı hususunda yasal mazeretin bildirilmemesi halinde iş sözleşmesinin tek taraflı feshedileceğinin bildirildiği ve 13/10/2010 tarihli yazı ile davacının iş aktinin feshedildiğinin bildirildiğini, davalı işverenin sözleşmeyle nakil yetkisini saklı tutmasının mümkün olduğu, ancak nakil yetkisinin iyiniyet kurallarına uygun olarak kullanılması gerektiği, nakli gerektiren iş ve işyeri gereklerinin bulunup bulunmadığının ve nakli zorunlu kılan objektif nedenlerin varlığının ortaya konulması gerektiği, dosya kapsamında mevcut kayıt ve bildirimler incelendiğinde, nakli zorunlu kılan objektif nedenlerin belirtilmediği, nakil için işçiye makul bir süre tanınmadığı, nakil nedeniyle gerekli yol ücretleri, ulaşım masrafları ödendiğine dair davalı işverence herhangi bir delil sunulmadığı, bu suretle, iş koşullarının zorlaştığı ve iş sözleşmesinin esaslı bir unsurunda işçi aleyhine değişiklik olduğu gerekçesiyle davacının kıdem tazminatı alacağına ilişkin isteminin kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki belge ve bilgilerden davacının, davalı işverenin İş Kanunu’nun 22. maddeye uygun şekilde yaptığı işyeri değişikliğini haklı bir neden olmadan kabul etmediği ve yeni görev yerine gitmediği anlaşıldığından işçinin haklı feshinden sözedilemez. Davacının kıdem tazminatı talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile kabulü hatalıdır.
2-Davacı işçinin, kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece davacının 6 günlük ücretli izin alacağı bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş ise de, yıllık ücretli izin alacağı hesabında izin defterinde yer alan 14 günlük süre ile dava dilekçesindeki 01-10/10/2010 tarihleri arasındaki izin kullanımına ilişkin beyan ve davacı asilin duruşmadaki 2009 yılının Ocak ayında 15 gün izin kullandığına ilişkin beyanları karşısında davacının hakettiği 28 iş gününden daha fazla yıllık izin kullandığı anlaşıldığından, davacının ücretli izin alacağı talebinin reddi yerine yazılı şekilde kabulü hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 16/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.