YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/10180
KARAR NO : 2015/5182
KARAR TARİHİ : 09.02.2015

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin, davalı işyerinde 09/02/2007-10/10/2010 tarihleri arasında …, … ve … bölgelerinde İspark otopark görevlisi olarak en son ortalama aylık net 1.250,00 TL ücretle saat 08:00-19:00 arasında hafta tatili ve genel tatil günleri de dahil çalıştığını, ancak fazla mesai ve genel tatil ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek, fazla mesai ile genel tatil ve bayram ücreti alacaklarının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı Campak Temizlik vekili; davanın zamanaşımına uğradığını, davacının net ücretinin aylık 1.250,00 TL olduğu iddiasının gerçek olmadığını, davacının aylık ücretinin 73,00 TL asgari geçim indirimi, 133,00 TL mesai ücreti, 760,00 TL sabit ücret olmak üzere toplam 1.068,00 TL olduğunu, ayrıca 208,00 TL yol parası, 168,00 TL yemek parası aldığını, aylık 22 saat fazla mesai ücretinin bordrolara yansıtılmak suretiyle banka kanalıyla ödendiğini, davacının ihtirazı kayıt ileri sürmeden ödemeleri aldığını, bu nedenle fazla çalışma iddiasının yazılı delille ispatı gerektiğini, genel tatillerde çalışmış ise ücretinin ödendiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Davalı İspark vekili ;davacının müvekkili şirketin kullanımına tahsis edilen otoparklarda, yüklenici diğer davalı şirket yanında otopark görevlisi olarak çalıştığını, davacının günde devamlı 11-12 saat çalıştığının kabulünün mümkün olmadığını, fazla mesai ücretlerinin ödendiğini ve davanın zamanaşımına uğradığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalılar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, fazla çalışma süre ve ücretinin doğru olarak hesap edilip edilmediği noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının haftalık 15 saat fazla çalışma yaptığı belirtilmiş ve fazla çalışma ücreti 15 saat üzerinden hesap edilmiştir.
Dosya kapsamından fazla çalışma süresinin tanık beyanlarına itibarla belirlendiği anlaşılmaktadır. Banka yoluyla davacı işçiye ödemesi yapılan bordrolarda fazla çalışma tahakkuklarının bulunduğu, işçi çalışsın ya da çalışmasın 22 saatlik fazla çalışma ücretinin
tahakkukuk ettirilerek davacı işçiye ödendiği, bu ödeme şekline göre yılda 270 saat fazla çalışmanın ücretin içinde kabul edildiği, buna göre davacının hizmet süresine göre hesaplanan fazla çalışma ücretinden yıllık 270 saat fazla çalışma karşılığı miktarın mahsup edilerek sonuca gidilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır.
3-Ayrıca infazda tereddüde yol açacak şekilde, hüküm altına alınan alacakların net ya da brüt olduğunun hükümde belirtilmemesi de ayrı bir bozma nedenidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 09/02/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.