Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2012/9711 E. 2012/8383 K. 13.03.2012 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/9711
KARAR NO : 2012/8383
KARAR TARİHİ : 13.03.2012

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Teftiş Kurulu Başkanlığı İş Müfettişinin düzenlediği raporun iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Bakanlık vekili davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece işlemin muvazaalı olmadığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Davanın yasal dayanağı 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5763 Sayılı Kanun’un 1.maddesi ile değişik 3/2.maddesidir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 5763 Sayılı Kanun’un 1.maddesi ile değişik 3/2.maddesi aynen “Bu Kanunun 2 nci maddesinin altıncı fıkrasına göre iş alan alt işveren; kendi işyerinin tescili için asıl işverenden aldığı yazılı alt işverenlik sözleşmesi ve gerekli belgelerle birlikte, birinci fıkra hükmüne göre bildirim yapmakla yükümlüdür. Bölge müdürlüğünce tescili yapılan bu işyerine ait belgeler gerektiğinde iş müfettişlerince incelenir. İnceleme sonucunda muvazaalı işlemin tespiti halinde, bu tespite ilişkin gerekçeli müfettiş raporu işverenlere tebliğ edilir. Bu rapora karşı tebliğ tarihinden itibaren altı işgünü içinde işverenlerce yetkili iş mahkemesine itiraz edilebilir. İtiraz üzerine verilen kararlar kesindir. Rapora altı iş günü içinde itiraz edilmemiş veya mahkeme muvazaalı işlemin tespitini onamış ise tescil işlemi iptal edilir ve alt işverenin işçileri başlangıçtan itibaren asıl işverenin işçileri sayılır.” hükmünü içermektedir.
Yasanın açık hükmü karşısında Mahkemenin 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5763 Sayılı Kanunun 1.maddesi ile değişik 3/2.maddesi çerçevesinde düzenlenen İş Müfettiş raporuna karşı yapılan itiraz üzerine verdiği kararın kesin olduğu anlaşıldığından davalının temyiz talebinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:
Mahkemenin itiraz üzerine verdiği karar 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5763 Sayılı Kanunun 1.maddesi ile değişik 3/2.maddesi uyarınca kesin olduğundan davalı vekilinin temyiz talebinin REDDİNE, 13.03.2012 gününde oy birliği ile karar verildi.