Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2012/8026 E. 2014/13255 K. 28.04.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/8026
KARAR NO : 2014/13255
KARAR TARİHİ : 28.04.2014

MAHKEMESİ : TURHAL 1. ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ
TARİHİ : 29/12/2011
NUMARASI : 2007/518-2011/668

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı farkı, kıdemlilik zammı alacağı, ilave tediye alacağı, sendikal ikramiye alacağı, ücret zammı alacağı, çocuk ve aile yardımı alacağı, giyim yardımı alacağı, kira yardımı alacağı, yıllık izin ücreti, yakacak yardımı alacağı,gecikme zammı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde şoför olarak çalışırken iş sözleşmesinin emeklilik nedeni ile son bulduğunu ancak tabi olduğu TİS hükümlerine göre ödenmesi gereken birçok parasal haklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı farkı, kıdemlilik zammı, ilave tediye, sendikal ikramiye, ücret zammı, çoçuk ve aile yardımı, giyim yardımı, kira yardımı, yıllık izin ücreti, yakacak yardımı ve gecikme zammı alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının kıdem tazminatının ödenmesi sırasında TİS hükümleri ile ek protokol hükümlerinin uygulandığını, kira, aile, çocuk, giyim ve yakacak yardımlarının her ay bordrolara ek gelir olarak gösterilmek suretiyle ödendiğini, kıdemlilik zammının TİS in yapıldığı yıl bir aya mahsus olmak üzere ücrete ilave edildiğini, ilave tediye ve ikramiyelerin de ödendiğini, talep konusu alacaklar yönünden zamanaşımı süresinin geçtiğini, temerrüt söz konusu olmadığından faiz ve gecikme zammı talep edilemeyeceğini, günlük % 2 gecikme zammına ilişkin düzenlemenin 2002 yılında TİS’den çıkarıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalı işverene ait işyerinde 18/07/1984 tarihinde çalışmaya başladığı, 15/01/2004 tarihinde emekliye ayrılmak üzere iş akdini haklı şekilde fesh ettiği, davalının itiraz dilekçelerinde belirtilen 15/12/2002-14/06/2003 dönemine ilişkin öngörülen aylık 77,00 TL zammın bir müddet sonra kaldırılacağı, veya ücretten düşülmesini gerektirecek şekilde bir uygulamanın “Ücretten indirim yapılamayacağını” belirleyen yasal hükme aykırı olduğu, buna yönelik davalı itirazının yerinde görülmediği, zamanaşımı süresi dikkate alınarak davacının yıllık ücretli izin, ücret zammı, ilave tediye bakiye kıdem tazminatı ve gecikme zammı alacağı olduğu diğer talep edilen alacakların bulunmadığı, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Hüküm fıkrasının “c” bendinde ilave tediye alacağının yanında yazılan “ve sendikal ikramiye” sözcüklerinin maddi hataya dayanması karşısında bu fazla yazım sonuca etkili görülmemiştir.
2- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3- Cevap dilekçesinde sair delillere dayanan davalı vekilinin yıllık ücretli izne ilişkin yemin teklifinin 10/10/2008 tarihli oturumda davacı vekili tarafından açıklama yapılarak kabul edilmediği, Mahkemece yemin metnine yönelik ara karar oluşturulduğu ancak yemin delili açısından başkaca bir işlem yapılmadığı anlaşılmakla, Mahkemece davalı vekilinin yıllık ücretli izin alacağına ilişkin yemin teklifi hususunda HMK ‘nın 225 ve devamı maddeleri uyarınca (HUMK. 337. madde ve devamı) yemine yönelik usuli işlemler yerine getirilerek sonuca göre hüküm kurulması gerekirken yemine yönelik tüm usuli işlemler yerine getirilmeden karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.