Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2012/7964 E. 2014/12533 K. 14.04.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/7964
KARAR NO : 2014/12533
KARAR TARİHİ : 14.04.2014

MAHKEMESİ : KARŞIYAKA 2. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 30/12/2011
NUMARASI : 2010/367-2011/703

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı şirket nezdinde vinç operatörü olarak 06.05.2002 tarihinde işe başladığını, iş akdinin haksız feshedildiği 31.03.2009 tarihine kadar aralıksız çalıştığını, iş akdinin feshinden sonra tazminatlarının ödeneceği söylenerek kıdem tazminatı bordrosunun imzalatıldığını fakat ödeme yapılmadığını, müvekkilin çalıştığı süre boyunca yıllık izinlerini kullanmadığını ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücret alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 06.05.2002 – 31.03.2009 tarihleri arasında çalıştığını, ücretinin davacının iddia ettiği rakam olmayıp, yol ve yemek ücretiyle beraber aylık 666,00 TL brüt olduğunu, davacıya 4.596,31 TL kıdem tazminatı ödendiğini, bu hususun kıdem tazminatı bordrosuyla sabit olduğunu, ihbar tazminatını ödemeye hazır olduklarını, davacının yıllık izinlerini kullandığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Yerel mahkemece yapılan yargılama sonunda davacının ücreti iddiası doğrultusunda 1.100 TL/net kabul edilmiş ve bu miktara yol ve yemek ücretinin de ilavesiyle tazminat hesabına esas ücret belirlenmiş ise de, mahkemenin bu kabulü dosya kapsamına uygun düşmemektedir.
Dosyadaki tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde davacı ücretinin ortak tanık N.. A.. anlatımında da dile getirildiği üzere 800 TL/net kabul edilerek, brüt ücretin buna göre belirlenmesi ve yemek ve yol yardımının da bu miktara eklenerek hesaba esas alınması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.
3- Diğer yandan davacı Bölge Çalışma Müdürlüğü’ne sunduğu şikayet dilekçesinde bir kez yıllık izin kullandığını dile getirdiğine göre davacı asil çağrılıp bu konudaki beyanı alınarak yıllık izin ücretinin buna göre hesaplanması gerekirken, eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 14/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.