YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/39713
KARAR NO : 2014/31639
KARAR TARİHİ : 28.10.2014

MAHKEMESİ : ADANA 4. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 04/10/2012
NUMARASI : 2010/621-2012/634

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, resmi tatil ücreti, izin ücreti, yemek ücreti ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dilekçesinde, müvekkilinin davalı şirkette ağır vasıta şoförü olarak 01/02/2003 tarihinde işe başladığını, 30/07/2004 tarihine kadar çalıştığını, daha sonra iş olmadığı gerekçesi ile çıkışının verildiğini, daha sonra tekrar 01/04/2005 tarihinde yeniden giriş yaptığını 31/05/2010 tarihine kadar da aralıksız olarak bu firmada çalıştığını, çalıştığı süre içinde haftanın 7 günü çok ağır şartlarda çalıştığını, çalışmasının dini bayramlar hariç sürekli olduğunu, davacı işe girerken kendisinden boş senet alındığını, işten çıkışı sırasında da bu senedin geri verilmediğini, üstelik dava açarsa senedin kendisine karşı kullanılacağının söylendiğini, bu nedenle senedin iadesini istediklerini, çalışma koşullarının iyileştirilmesini ve maaş harici fazla çalışmaların ödenmesini istediği için iş akdine son verildiğini, en son aylığının 1.800 TL olduğunu, 800 TL sinin bankadan kalanının elden ödendiğini, fesih sonrası hiçbir ödeme yapılmadığını belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, resmi tatil, hafta tatili, yıllık izin ücreti, ücret, yemek ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesi ile davacının çalışma süreleri ile ilgili iddialarının doğru olmadığını, 2003-2005 arası başka firmalarda çalıştığını, müvekkili firmada Nisan 2005’te çalışmaya başladığını, iddia ettiği gibi birikmiş hakları ve ağır çalışma koşullarının düzeltilmesi talebinde bulunduğu için iş akdine son verilmediğini, aksine davacının kullandığı kamyonun anahtarını bırakarak işi kendisinin bırakıp gittiğini, çalışma şartlarına yönelik iddialarının doğru olmadığını, şoförlere haftada bir gün izin verildiğini, izin günlerini de şoförün kendisinin belirlediğini, resmi tatillerde de izinlerini kullandığını, yıllık izinlerinin yasaya uygun kullandırıldığını belirterek, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının haklı nedenle iş akdini feshettiğinin kabulü ile bilirkişi raporundaki hesaplamalar doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı yasal süresi içerisinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-İş sözleşmesinin fesih şekli taraflar arasında çekişmelidir.
Davacı, çalışma koşullarının düzeltilmesi ve işçilik alacaklarının ödenmesini talep etmesi üzerine işverence işten çıkarıldığını ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı talep etmiş ve mahkemece işçinin iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiği kabul edilerek kıdem tazminatı talebi kabul edilmiş ise de, davacının fesihten sonra işverenle arasında çıkan bir olay nedeniyle jandarmada ifadesinin alındığı ve davacının bu ifadesinde 2010 yılının 6. ayında başka bir firmada daha iyi bir iş teklifi alınca işyerinden ayrıldığını beyan ettiği anlaşılmış olup, davacının bu beyanı kendisini bağlamaktadır. İlk derece mahkemesinin kabulünün aksine, davacı işçi, haksız fesih olgusunu ortaya koymadan daha iyi bir iş teklifi üzerine işten ayrıldığından kıdem tazminatının kabulü hatalıdır.
3-Davacının fazla mesai ücretinin hesabı sırasında takograf kayıtlarına göre yaptığı hafta tatillerindeki çalışmalarında (örneğin, 07.10.2007, 11.11.2007, 12.12.2007 gibi) 7,5 saatlik kısmını aşan sürenin fazla mesai alacağı olduğu düşünülmeden bu sürenin hem hafta tatilinde hem de fazla mesai ücretinde hesaplamaya dahil edilerek mükerrer ödemeye yol açılacağının düşünülmemesi hatalıdır.
4-Yine aynı şekilde genel tatil günleri alacağı hesabında, takograf kayıtlarına göre hem hafta tatiline hem de genel tatillere denk gelen günlerin ayıklanarak sadece bir taleple ilgili hesaplamaya dahil edilmesi gerekeceğinin düşünülmemesi de hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.10.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.