YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/36827
KARAR NO : 2014/31080
KARAR TARİHİ : 27.10.2014
MAHKEMESİ : İZMİR 9. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 08/10/2012
NUMARASI : 2008/75-2012/527
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma, izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalıya ait T.. Kundura isimli işyerindeki ayakkabı imalatı işinde 01.07.2004 – 25.02.2008 tarihleri arası çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini ve alacaklarının ödenmediğini iddia ederek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti ve izin ücretinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davanın reddini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının aylık ücretinin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı, tanesi 3,00 TL’den günde ortalama 48 çift ayakkabı yapıp günlük 60,00 TL ücret aldığını iddia etmiş, davacı tanıkları iddiayı doğrulamışlardır. Hükme dayanak yapılan bilirkişi raporunda davacının ücreti hizmet tespiti dosyasındaki belirleme gerekçe gösterilerek asgari ücret kabul edilmiş ise de, hizmet tespiti dosyasındaki davacının “prime esas kazançların alt sınırı ile çalıştığı” tespiti kesin bir ücret saptaması değildir. Davacı nitelikli işçi olup, davacı tanıklarının beyanı ve davalı tanıklarının kaçamaklı açıklaması da dikkate alındığında günlük yevmiyesinin net 60 TL olduğunun kabulü ile hesaplama yapılması gerekirken eksik belirlenen ücrete göre yapılan hesaba itibarla hüküm kurulması isabetsizdir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, fazla çalışma süresinin doğru olarak hesap edilip edilmediği noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının haftalık 25 saat fazla çalışma yaptığı belirtilmiş ve fazla çalışma ücreti 25 saat üzerinden hesap edilmiştir.
Dosya kapsamından fazla çalışma süresinin tanık beyanlarına itibarla belirlendiği anlaşılmaktadır.
Tanık beyanları birlikte değerlendirildiğinde, davacının haftanın 6 günü çalıştığı, hafta içi 5 gün, 08.00-20.00 saatleri arasında, 1,5 saatlik ara dinlenmesinin düşülmesi ile 10,5 saat çalıştığı, bu 5 gün için toplam çalışma süresinin (5 gün x 10,5 saat =) 52,5 saat olduğu, cumartesi günü ise 08.00-15.00 saatleri arasında, 1 saatlik ara dinlenmesinin düşülmesi ile 6 saat çalıştığı, buna göre haftalık toplam çalışma süresinin (52,5 saat + 6 saat =) 58,5 saat ve haftalık fazla çalışma süresinin 13,5 saat olduğu tespit edilmiştir.
Yukarıda yapılan tespitler kapsamında, davacının haftalık 13,5 saat fazla çalışma yaptığının kabulü ile %50 zamlı kısmının hüküm altına alınması gerekirken, haftalık 25 saat fazla çalışma yaptığının kabulü hatalıdır.
4-Verilecek yeni hükümle birlikte yargılama giderlerinin yeniden hesaplanması gerektiği gözden kaçırılmamalı, özellikle yargılama giderleri denetime olanak verecek şekilde kalem kalem belirtilmelidir. Yargılama giderleri yönünden denetime elverişsiz hüküm kurulması ve davalının isminin karar başlığında yanlış yazılması da hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 27/10/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.