YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/28438
KARAR NO : 2014/27546
KARAR TARİHİ : 22.09.2014
MAHKEMESİ : NAZİLLİ 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ (İŞ)
TARİHİ : 22/05/2012
NUMARASI : 2011/216-2012/133
DAVA :Davacı, yurt dışı gündelik farkı, fazla mesai ücreti ile melbusat alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı Belediyede otobüs şoförü olarak çalışırken iş sözleşmesinin emeklilik nedeni ile sona erdiğini, görevi süresince 11 kez yurt dışına gititğini ancak harcırahının eksik ödendiğini, ayrıca hak ettiği fazla mesai ve melbusat bedellerinin de ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma, yurt dışı gündelik alacağı ve melbusat bedeli alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacıya yurt dışı görev yolluğu ve fazla mesai ücretlerinin ödendiğini, ayrıca 2008/- 2010 dönemi için 281,00 TL melbusat alacağının da ödendiğini, talep olunan alacaklara ilişkin zamanaşımı sürelerinin de dolduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının bilirkişi raporunda belirtilen yurt dışı geçici görev yolluğu, melbusat yardımı alacağını ve fazla çalışma alacağına hak kazandığı, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosya kapsamından davacının 2007 ve 2008 yıllarındaki yurt dışı görevlerine ilişkin belgelerin Sayıştay incelemesinde olduğu ve bu nedenle Mahkemeye sunulamadığı anlaşılmış olup, Mahkemece bu belgeler temin edilerek gerekli inceleme yapılıp sonuca gidilmesi gerekirken bu dönemler için varsayımsal olarak yapılan hesaplamaya itibar edilmesi hatalıdır.
2- Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Mahkemece yukarıda da belirtildiği üzere davalı Belediyeye ait 2007 ve 2008 yıllarına ilişkin Sayıştay incelemesinde olan belgeler temin edildikten sonra; resmi kurum olan işverinin yapılan tüm fazla çalışmaları kayda aldığı izlenmekle, işyeri kayıtları üzerinde inceleme yapılarak bu kayıtlara itibarla hüküm kurulması gerektiği ve yukarıdaki ilke kararı doğrultusunda fazla çalışma tahakkuku olan aylarda daha çok fazla çalışma yapıldığı iddiasının yazılı delille kanıtlanabileceği gözetilerek sonuca gidilmelidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 22/09/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.