YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/28436
KARAR NO : 2014/27505
KARAR TARİHİ : 22.09.2014
MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 1. İŞ MAHKEMESİ (KARTAL 1.İŞ)
TARİHİ : 10/07/2012
NUMARASI : 2010/1068-2012/666
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücret, yıllık izin ücreti ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılardan M.. Ş.. ile İ.. A.. avukatlarınca tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 01.10.2006 tarihinde İ.. Global şirketinde işe başladığını ve Nisan 2008 tarihine kadar çalıştığını, iş akdinin Nisan 2008 tarihi sonrası C.. şirketine devredildiğini, 01.03.2009 tarihi itibariyle de M.. şirketinde devam ettiğini, almakta olduğu ücretin müvekkilinin izni olmaksızın Haziran ayında düşürüldüğünü, Temmuz ayı ve sonrasında da daha düşük olarak ödenmesi nedeniyle iş akdini 18/11/2009 tarihinde haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin, ücret ve fazla çalışma alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı M.. Şirketi vekili ile davalı İspark şirketi vekili ayrı ayrı davanın reddini talep etmişler, C..-P.. ve İ.. Global Şirketleri davaya cevap vermemişlerdir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece İ.. Global Şirketi yönünden davanın reddine, diğer Şirketler yönünden davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalılar İ.. İstanbul Otopark İşletmeleri Tic. AŞ ile M.. Ş.. temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı Şirketlerin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının 04/10/2006 tarihinde davalı İ.. İstanbul A.Ş.’nin asıl işverenliğinde alt işveren işçisi olarak çalışmaya başladığı, bu çalışmanın işyeri devri esasları doğrultusunda değişik şirketler nezdinde devam ettiği ve davacının İspark asıl işverenliği nezdindeki çalışmasının 30/04/2009 tarihinde sona erdiği ancak Makro Şirketindeki çalışmasının 06/11/2009 tarihinde başka bir asıl işveren nezdinde devam ettiği anlaşılmaktadır.
Asıl işverenin sorumluluğu kendi işyerindeki çalışma dönemi ile sınırlıdır. İşçinin asıl işvereninin işyerinden alınarak alt işverenin başka bir işyerinde çalıştırılması halinde asıl işveren nezdindeki çalışma fesihle sona ermediğinden asıl işverenin feshe bağlı kıdem ve ihbar tazminatları ile izin ücreti alacağından sorumluluğu yoktur. Bu nedenle davalı İ.. A.Ş. açısından kıdem ve ihbar tazminatları ile izin ücreti taleplerinin reddi gerekirken kabulü hatalıdır.
3-12/05/2009 -06/11/2009 tarihleri arasını kapsayan fazla çalışma ücreti takdiri indirim yapılarak hüküm altına alınmış ise de, bu dönem çalışması asıl işveren İ.. A.Ş.nezdinde geçmediğinden İ.. A.Ş.nin fazla çalışma ücretinden sorumlu tutulması isabetsizdir.
Kaldı ki davacı tanıkları fazla çalışma hesabı yapılan dönemde davacı ile birlikte çalışmadıklarından davacının fazla çalışma hesabı yapılan dönemde fazla çalışma yaptığını kanıtlayamadığı ortadadır. Bu nedenle fazla çalışma alacağının M.. Şirketi açısından da reddi gerekirken kabulü hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 22/09/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.