YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/26288
KARAR NO : 2014/24308
KARAR TARİHİ : 09.07.2014
MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 6. İŞ MAHKEMESİ (ÜSKÜDAR 2. İŞ)
TARİHİ : 12/04/2012
NUMARASI : 2010/541-2012/439
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, ücret alacağı ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkili işçinin davalıya ait işyerinde 1.5.1999-14.6.2010 tarihleri arasında torna tesviye ustası olarak en son 1000 TL net maaş karşılığı çalıştığını, işverence yemek verildiğini, ücretlerinin zamanında ve tam olarak ödenmemesi sebebiyle iş akdini haklı nedenle feshettiğini, ödenmeyen ücret miktarının 8.500 TL olduğunu, işyerinde 08-18.30 saatleri arasında çalıştığını, öğlen yarım saat ara dinlenmesi verildiğini, fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, ayrıca 18.30’dan sonra yaptığı fazla mesai ücretlerinin verilmediğini, hak ettiği halde kullanmadığı yıllık izin ücretlerinin ödenmediğini, 2005’ten itibaren ücretinin tam olarak ödenmediğini, iddia ederek kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, ücret, fazla mesai ücret alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; davacının iddia ettiği çalışma süresi ve ücret rakamlarını kabul etmediklerini, çalışma süresinin SGK kayıtlarındaki gibi olduğunu, ücretinin ödenemediği hususu ise doğru olduğunu, ekonomik kriz nedeniyle davacının ücretinin ödenmesinin geciktirildiğini, gerek sipariş alınamaması nedeniyle üretimin çok azalması gerekse alınabilen siparişlerin bedellerinin tahsil edilememesi bu duruma neden olduğunu, bu nedenle de işyerinde fazla çalışma yapılmadığını ve bu iddiaları kabul etmediklerini, yıllık ücretli izin hakkı ve alacağı da bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı yasal süresi içerisinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda; davacı taraf 08-18.30 saatleri arasında çalıştığını, öğlen yarım saat ara dinlenmesi olduğunu, fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, ayrıca 18.30’dan sonra yaptığı fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini iddia etmiştir. Davalı taraf ise ekonomik darlık gerekçesi ile işyerinde fazla çalışma yapılmadığını savunmuştur.
Davacı tanıklarından Hasan, davalı işyerinde 2005-2008 arası çalıştığını, işyerinde haftanın 5 günü çalışıldığını, mesai saatlerinin 08.00-18.30 arası olduğunu, yarım saat yemek ve iki kez 15’er dakikalık çay molası verildiğini; davacı tanıklarından İsmail, işyerin çalışanı olmadığını, ara sıra işyerine gelip gittiğinde öğlen 1 saat yemek molası verildiğini; davacı tanıklarından Şeref işyerinde davacı ile birlikte çalıştıklarını, mesai saatlerinin 08.00-18.00 arası olduğunu, mesai bitiminde yarım saat boyunca temizlik yapıldığını, öğlen 1 saat yemek molası, öğleden önce ve öğleden sonra olmak üzere 20’şer dakika çay molası verildiğini beyan etmişlerdir. Davalı tanıklarından Sinan işyerinde haftanın 5 günü çalışıldığını, 1 saat yemek molası ve 2 kez 15’er dakikalık çay molası verildiğini beyan etmiştir. Bu beyanlara göre davacının 08-18.30 saatleri arasında çalıştığı, davalı tanığının beyanı ile de örtüşen davacı tanığının beyanına göre dahi işyerinde ortalama 1 saat 30 dakika ara dinlenmesi verildiği, işyerinde haftanın 5 günü çalışıldığı da nazara alındında davacının çalışmalarının 45 saati aşmadığı, bu nedenle fazla mesai alacak talebinin reddi yerine kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 09.07.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.