YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/2403
KARAR NO : 2014/6385
KARAR TARİHİ : 27.02.2014
MAHKEMESİ : İSTANBUL 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/10/2011
NUMARASI : 2009/1065-2011/924
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, ücret, prim ücreti, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin, davalının haksız eylemleri sonucunda işten haklı nedenle ayrılmak zorunda kaldığını iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatları ile ücret ve prim alacağı, yıllık izin, fazla çalışma-hafta tatili ile dini ve milli bayram ücreti alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş akdinin işyerini terk ettiği ve bir daha işe gelmediği için devamsızlık nedeniyle İş Kanunu’nun 25/II-g maddesi uyarınca feshedildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının devamsızlığa dayalı fesih savunmasının, davacının 11.12.2009 tarihli fesih bildiriminden sonraki döneme ilişkin olduğu ve iş sözleşmesinin davacı feshi ile sona erdiği gerekçesiyle davacının kıdem tazminatı, ücret ve prim alacağı, yıllık izin ücreti ile genel tatil ücret alacakları hüküm altına alınmış, ihbar tazminatı ile fazla çalışma ve hafta tatili ücreti istemlerinin ise reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, genel tatil ücretinde takdiri indirim noktasında toplanmaktadır.
Genel tatil günlerindeki çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda taktiri indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır (Yargıtay 9.HD. 11.2.2010 gün 2008/17722 E, 2010/3192 K; Yargıtay, 9.HD. 18.7.2008 gün 2007/25857 E, 2008/20636 K.). Ancak genel tatil günlerindeki çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Somut olayda, genel tatil günlerindeki çalışma tanık beyanlarına göre belirlendiğine göre, hesaplanan genel tatil ücretinden yukarıda belirtilen ilke kararı doğrultusunda makul oranda takdiri indirim uygulanmaması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.