YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/2351
KARAR NO : 2014/5464
KARAR TARİHİ : 24.02.2014

MAHKEMESİ : UŞAK 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/10/2011
NUMARASI : 2010/555-2011/733
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, milli bayram çalışma ücreti, hafta tatil çalışma ücreti, fazla çalışma ücreti ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde balya bölümünde işçi olarak çalışırken ücretlerinin ödenmemesi ve işveren vekili olan müdürün aşağılayıcı söz ve davranışları üzerine iş sözleşmesini haklı olarak fesh ettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma, maaş, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının diğer bir kısım işçilerle birlikte hareket ederek ve bir kişinin vardiya değişikliği nedeniyle “ya hep beraber aynı vardiyada çalışırız, ya da işi bırakırız” diyerek direniş ve eylemde bulunduklarını ve bu şekilde toplu olarak işi bıraktıklarını, yasal olmayan eylem nedeniyle şirkette üretimin durmasına ve şirketin bir aylık maaşlarının çok üzerinde zarara uğramalarına neden olduklarını, işveren açısından haklı nedenin doğduğunu, bu nedenle davacının kıdem tazminatı talep edemeyeceğini, davacının talep ettiği diğer işçilik alacaklarının da yasal olmadığını, savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalı işyerinde 09/06/2006- 29/06/2010 tarihleri arasında bordroda gösterilen 550,00 TL net ücretle çalıştığı, işverence hak edilen ücretlerin ödenmemesi sebebiyle iş akdine haklı nedenle son verdiği, böylece kıdem tazminatına hak kazandığı, davacının tüm milli bayramlarda çalıştığı, ayda 2 pazar çalıştığı, 15 günde bir 12 saat çalışarak ara dinlenmeleri düşüldükten sonra 3,5 saat fazla mesai yaptığı, davacının kullanmadığı 26 günlük izninin bulunduğu, işverence bordroda gösterilen tutarların 2005 Yılından beri bankaya yatırıldığı, davacının hesabına yapılan ödemelerin toplam alacaklardan mahsubu gerektiği, davacının ödenmeyen ücretinin dava açıldıktan sonra ödendiği, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Davacının davalı işveren nezdindeki hizmet süresinin başlangıç tarihinin karar gerekçesinde 25/02/2006 yerine 29/09/2006 olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiştir.
2-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3-Davacı davalıya ait işyerinde her gün 12 saat çalıştığı iddiasıyla fazla çalışma ücreti talep etmiş, işveren ise davacı iddiasının doğru olmadığını savunmuştur.
Dosya içinde mevcut bilirkişi raporunda fazla çalışma ücreti 2 seçenekli olarak hesaplanmış, Mahkemece “ayda 15 gün boyunca 12 saat çalışma” şekline itibar edildiği anlaşılmıştır. Ancak hükme esas hesaplamada ara dinlenme süresi gösterilmediği gibi, bordrolarda fazla mesai tahakkuku olan aylar dışlanmadan fazla çalışma ücreti olarak ödenen kısımların tenzili yoluna gidilmiştir.
Davalının sunduğu bir kısım fazla çalışma tahakkuku içeren bordrolar imzasız ise de banka kayıtlarına bakıldığında tahakkukların ödendiği görülmüştür. Bu halde fazla çalışma tahakkuku olan ayların hesaplamada tümden dışlanması ve 12 saatlik çalışmada 1,5 saatlik ara dinlenme süresi düşülerek hesap yapılması gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
Kabule göre de bilirkişice, hak kazanılan fazla çalışma ücreti brüt 2316,07 TL olarak hesaplanmış iken Mahkemece hükmedilen 2.807,97 TL nin nasıl belirlendiği anlaşılamamıştır.
4- Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının hak kazandığı kıdem tazminatı brüt 3.341,93 TL olarak belirlenmiş iken Mahkemece 3.481,75 TL ye hükmedilip bu rakama nasıl ulaşıldığının açıklanmaması hatalıdır.
5- Davacının dava ve ıslah dilekçesinde yıllık izin ücreti isteminde bulunmamasına rağmen Mahkemece talep dışına çıkılıp davacının 26 günlük yıllık izin ücretine hak kazandığı gerekçesi ile yıllık izin ücretine hükmedilmesi de hatalı olup ayrı bir bozma nedenidir.

F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.