YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/2349
KARAR NO : 2014/5462
KARAR TARİHİ : 24.02.2014

MAHKEMESİ : UŞAK 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/10/2011
NUMARASI : 2010/551-2011/731
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, milli bayram çalışma alacağı, hafta tatil ücreti, fazla mesai ücreti, ücret alacağı, yılık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde vardiya şefi olarak çalışırken ücretlerinin ödenmemesi ve işveren vekili olana müdürün aşağılayıcı söz ve davranışları nedeni ile iş sözleşmesini haklı olarak fesh ettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, maaş, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının diğer bir kısım işçilerle birlikte hareket ederek ve bir kişinin vardiya değişikliği nedeniyle “ya hep beraber aynı vardiyada çalışırız, ya da işi bırakırız” diyerek direniş ve eylemde bulunduklarını ve bu şekilde toplu olarak işi bıraktıklarını, yasal olmayan eylem nedeniyle şirkette üretimin durmasına ve şirketin bir aylık maaşlarının çok üzerinde zarara uğramalarına neden olduklarını, işveren açısından haklı nedenin doğduğunu, bu nedenle davacının kıdem tazminatı talep edemeyeceğini, davacının talep ettiği diğer işçilik alacaklarının da yasal olmadığını, savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalı işyerinde 28/07/2005-28/06/2010 tarihleri arasında bordroda gösterilen 850,00 TL net ücretle çalıştığı, işverence hak edilen ücretlerin ödenmemesi sebebiyle iş akdine haklı nedenle son verdiği, böylece kıdem tazminatına hak kazandığı, davacının tüm milli bayramlarda çalıştığı, ayda 2 pazar çalıştığı, 15 günde bir 12 saat çalışarak ara dinlenmeleri düşüldükten sonra 3,5 saat fazla mesai yaptığı, davacının kullanmadığı 8 günlük izninin bulunduğu, işverence bordroda gösterilen tutarların 2005 yılından beri bankaya yatırıldığı, davacının hesabına yapılan ödemelerin toplam alacaklardan mahsubu gerektiği, davacının ödenmeyen ücretinin dava açıldıktan sonra ödendiği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının hak kazandığı kıdem tazminatının brüt 5841,00 TL olarak belirlenmesine rağmen Mahkemece brüt 4841,00 TL kıdem tazminatına hükmedilmesi temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
2- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3- Davacı davalıya ait işyerinde her gün 12 saat çalıştığı iddiasıyla fazla çalışma ücreti talep etmiş, işveren ise davacı iddiasının doğru olmadığını savunmuştur.
Dosya içinde mevcut bilirkişi raporunda fazla çalışma ücret 2 seçenekli olarak hesaplanmış, Mahkemece “ayda 15 gün boyunca 12 saat çalışmaya” göre yapılan hesaplamaya itibar edildiği anlaşılmıştır. Ancak hükme esas hesaplamada ara dinlenme süresi gösterilmediği gibi, bordrolarda fazla mesai tahakkuku olan aylar dışlanmadan fazla çalışma ücreti olarak ödenen miktarların tenzili yoluna gidilmiştir.
Davalının sunduğu bir kısım fazla çalışma tahakkuku içeren bordrolar imzasız ise de banka kayıtlarına bakıldığında tahakkukların ödendiği görülmüştür. Buna göre fazla çalışma tahakkuku olan ayların hesaplamada tümden dışlanması ve 12 saatlik çalışmada 1,5 saatlik ara dinlenme süresi düşülerek hesap yapılması gerektiğinin düşünülmemesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.

F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 24/02/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.