YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/22320
KARAR NO : 2014/22453
KARAR TARİHİ : 30.06.2014

MAHKEMESİ : GEBZE 3. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 20/04/2012
NUMARASI : 2011/485-2012/247

DAVA :Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, fazla mesai ve hafta tatili ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, fazla mesai ve hafta tatili alacaklarının tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, alacakların zamanaşımına uğradığını, fazla mesai ücretlerinin maktu ücrete dahil olduğunu, alacağı bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla mesai ve hafta tatili ücreti alacaklısı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- İş Kanununda normal çalışma günü 6 gün olup 7. gün hafta tatilidir. Mahkemece davacının 5 günlük çalışması fazla mesai kapsamında değerlendirilirken 6. gün çalışması hafta tatili olarak değerlendirilmiştir. Davacının Cumartesi çalışmalarının da fazla mesai alacağı kapsamında değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi hatalıdır.
3- Tüm dosya kapsamı ve özellikle tanık anlatımlarından davacının haftanın 6 günü çalışıp 1 gün tatil yaptığı anlaşılmış olup yanılgılı değerlendirme ile Cumartesi çalışmasının hafta tatili alacağı olarak hesaplanması isabetsizdir. Mahkemece hafta tatili talebinin reddi gerektiğinin gözetilmemesi hatalıdır.
4-Davacı davalıyı davadan önce temerrüde düşürmediğinden dava ve ıslah dilekçesi ile talep edilen miktarlara dava ve ıslah tarihlerinden itibaren ayrı ayrı faize hükmedilmesi gerekirken, tamamına dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi de hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 30.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verilmiştir.