YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/22287
KARAR NO : 2014/22422
KARAR TARİHİ : 30.06.2014

MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 2. İŞ MAHKEMESİ (KARTAL 2.İŞ)
TARİHİ : 03/05/2012
NUMARASI : 2009/1037-2012/443

DAVA :Davacı, fark kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 01/10/1993 – 30/06/2009 tarihleri arasında davalı işverenlikte önce uluslararası tır şoförü, son 5 yıl araç yönlendirme ve garaj sorumlusu olarak çalıştığını, 15/01/2002 tarihinde emekli olduğunu ancak kıdem tazminatı almaksızın çalışmasına aralıksız devam ettiğini, davalı yan tarafından iş akdine ekonomik kriz gerekçesiyle son verildiğini, fesih tarihinde 14.000,00 TL kıdem tazminatı ödemesinde bulunulduğunu ancak bakiyesinin ödenmediğini iddia ederek, fark kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücretli izin, fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 1993 yılından itibaren çalıştığını iddia ettiğini ancak müvekkili şirketin 18/04/2005 tarihinde kurulduğunu, davacının da müvekkili işyerinde 22/12/2006 tarihinde çalışmaya başladığını, 29/06/2009 tarihinde kendi isteğiyle sebepsiz olarak işten ayrıldığını, buna rağmen davacıya jest olarak hak ettiğinden daha yüksek miktarda kıdem ve ihbar tazminatı ödemesinin yapıldığını, davacıya yapılan ödeme belgelerinde hizmet süresinin 2006-2009 yılları olarak belirtildiğini ve davacının bu bilgileri ihtirazı kayıt koymaksızın imzasıyla tasdik ettiğini, davacının fazla mesai yapmadığını, genel tatillerde çalışmadığını, bu taleplerinin zamanaşımına uğradığını savunarak,davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı dilekçesinde fesih sırasında kendisine 14.000,00 TL kıdem tazminatı ödemesi yapıldığını bildirmiş olup, davacının alacağından bu miktarın mahsubu gerektiğinin düşünülmemesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacının garajda sabit görevde çalıştığı kabul edilerek fazla çalışma alacağı hesaplanmış ise de, bizzat davacı vekilinin beyanlarına göre fesihten önce 5 yıllık süre içinde davacının bir çok kez şoför olarak yurtdışına gittiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece davacı vekilinin beyanlarına göre son 5 yıllık süre içinde davacının uluslararası şoförlük yaptığı süre giriş- çıkış kayıtlarından tespit edilerek, bu sürenin fazla çalışma hesabından dışlanması gerektiğinin gözetilmemesi de hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 30/06/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.