YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2011/53062
KARAR NO : 2014/2629
KARAR TARİHİ : 30.01.2014

MAHKEMESİ : İZMİR 6. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 17/10/2011
NUMARASI : 2010/320-2011/752

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; Müvekkilinin davalı işyerinde 03.03.2000 tarihinde çalışmaya başladığını, ancak davalı şirketin davacıyı 01.06.2000 tarihinde sigortalı yaptığını, davacının 15.02.2004 tarihinde doğum iznine ayrıldığını, izindeyken davalı işverenin işe çağırdığını, davacının 2 ay çalıştığını, müvekkilinin 08.12.2004 tarihinde aynı yıl içinde doğum izninden sonra yine davalı şirkette çalışmaya devam ettiğini, bu tarihten 08.12.2008 tarihine kadar davalı şirkette çalıştığını, işverenin bu tarihte ekonomik kriz nedeniyle iş yerinin çalışmayacağını, Şubat ayı içersinde işçilerin işe çağırılacağını beyan ederek şirketi kapattığını, Şubat ayında davacıyı aramadıkları ama bazı işçileri aradıkları, müvekkilinin bu arada hiç ücret almadığını, sigortasının da ödenmediğini söylediğini, müvekkilinin işbaşı yaptığını ancak eski görevine değil bu kez iş yerinde kimyasal baskı yapılan oda da çalışmasının istendiğini, müvekkilinin nefes darlığı olduğunu, işyeri doktorunun bu odada çalışamazsın diye rapor vermesine rağmen kimyasal maddelerin kullanıldığı küçük odada çalışmaya zorlandığını, müvekkilinin 4857 sayılı yasanın 24.maddesine dayanarak haklı nedenlerle işveren tarafından mecbur bırakıldığı için 17.04.2009 tarihinde işten ayrılmak zorunda kaldığını, müvekkilinin İzmir Bölge Çalışma Müdürlüğüne başvurduğunu iddia ederek fazlaya ilişkin dava ve talep hakları saklı kalmak kaydıyla 3.000 YTL kıdem tazminatı, 350.00.YTL yıllık izin ücretinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının doğum iznindeyken müvekkili şirket tarafından işten çıkış ve daha sonra işe tekrar giriş yaptığı iddiasının gerçek dışı olduğunu, davacı ile 08/12/2004 tarihli belirsiz süreli iş sözleşmesi imzalandığını, bu sözleşmeyi imzalamakla davacının zaten işten ayrıldığını ve işe yeniden girdiğini kabul ettiğini, 2008 sonu – 2009 başında başlayan ekonomik kriz nedeniyle davacı ve diğer işçilerle ilgili olarak kısa bir dönem işe ara verilmişse de kısa süre sonra eski işçilerin tekrar işe davet edilmeye başlandığını, davacının da bu dönemde işe devam ettiğini, davacının eski görevine verilmeyerek, küçük bir odada kimyasal ortamda çalışmasının istendiği iddiasının ise gerçek dışı olduğunu, davacının zaten işe alınırken bu şekilde çalışmak üzere alındığını ve işin gereği zaman zaman tampon baskı makinesinde çalıştığını, davacının İş Kanunu’nun 24.maddesinden yaralanmaya çalıştığını, ancak tanık beyanları ile de ispatlanacağı üzere
iddiaları haksız, gerçek dışı ve dayanaksız olduğunu, daha sonra davacının 01/03/2009 – 23/03/2009 tarihleri arasında mazeretsiz olarak işe gelmediğini ve tutanak tutulduğunu, 25/03/2009 tarihinde işi yapmaktan imtina ederek işyerinden ayrıldığına dair tutanak tutulduğunu, 26/03/2009-17/04/2009 tarihleri arasında da mazeretsiz olarak işe gelmediğine dair ve tutanak tutulduğunu, müvekkilinin Menderes Noterliğinin 13/04/2009 tarih ve 3173 sayılı ihtarnamesi ile 26/03/2009 tarihinden itibaren işe gelmemesi ile ilgi haklı mazeretini bildirmesinin istendiğini, davacının cevap vermemesi üzerine 17/04/2009 tarihinde işten çıkış işleminin yapıldığını, dolayısıyla müvekkili şirketin davacıyı 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/ll-g maddesi gereğince işten çıkardığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Taraflar arasında iş akdinin feshi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Yerel mahkemece yapılan yargılama sonunda, davacının iş akdinin haklı bir neden bulunmaksızın kendisi tarafından feshedildiği sonucuna varılmış ise de, mahkemenin bu kabulü yeterli inceleme ve araştırmaya dayanmamaktadır.
Dosyadaki bilirkişi raporu, davacının rahatsızlığına ilişkin değerlendirme ve anlatımlar içermekte olup, davacının çalışmakta olduğu iş koşullarında esaslı değişiklik yapılıp yapılmadığı konusunda yeterli bir açıklama içermemektedir.
Mahkemece yapılacak iş, işyeri uzmanı ve hekimden oluşturulacak bilirkişi heyetiyle mahallinde keşif yapılarak davacı işçiye verilen görevlendirmenin 4857 sayılı Yasanın 22. Maddesi kapsamında işyeri koşullarında esaslı değişiklik niteliği taşıyıp taşımadığının tespitinden ibarettir. Fesih konusuyla doğrudan ilgisi bulunmayan bilirkişi raporuna itibarla yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsiz olup kararın bozulması gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 30.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.