YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2011/48928
KARAR NO : 2014/1580
KARAR TARİHİ : 23.01.2014

MAHKEMESİ : AFYONKARAHİSAR İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 20/06/2011
NUMARASI : 2010/407-2011/544

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız olarak işverence feshedildiğini ileri sürerek, ücret (Maaş) alacağı, kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma ücreti alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, 29.07.2010, 30.07.2010, 31.07.2010 tarihlerinde mazeretsiz ve habersiz olarak işe gelmeyen davacı hakkında tutanak tutularak Noterden keşide olunan ihtarname ile mazeretini bildirmesinin istendiğini, davacının ihtara cevap vermek yerine işbu davayı açtığını, davacının kendi isteğiyle haklı bir gerekçeye dayanmaksızın işten ayrıldığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesinin haklı sebeple sona erdiğinin işverenlikçe kanıtlanamadığı, tek başına tutulan tutanakların yeterli olmadığı ve iş sözleşmesinin işveren tarafından haksız olarak sona erdirildiği gerekçesiyle davacının kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma ücreti alacakları hüküm altına alınmış, ücret (Maaş) alacağı ise dava tarihinden sonra ödendiği ve bu nedenle konusuz kaldığı gerekçesiyle bu alacak kalemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Fazla çalışma ücretinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi
benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Somut olayda, davacı işçinin fazla çalışması, hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre hesaplanmış ise de, hesaplamada matematiksel hata yapılmıştır. Şöyle ki : < (9,5 – 1 ) X 4 > + < (13,5 – 1,5) X 2 > işleminin sonucu haftalık çalışma süresi 58 saat olup, bu durumda da fazla çalışma süresinin haftalık (58 – 45 = ) 13 saat olması gerekirken, matematiksel hata sonucu haftalık çalışmanın 60 saat olarak kabulü suretiyle haftalık fazla çalışmanın 15 saat üzerinden hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.