YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/8490
KARAR NO : 2023/6723
KARAR TARİHİ : 25.10.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/423 E., 2023/29 K.
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin, 26.11.2020 tarihli ve 2020/252 Esas, 2020/333 Karar sayılı kararı ile sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkraları, 43 üncü maddesi ve 62 nci maddesi uyarınca 16 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

2. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesinin 10.02.2021 tarihli ve 2021/181 Esas, 2021/132 Karar sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.

3. Kararın sanık müdafii ve katılan Bakanlık vekilince temyizi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 11.05.2022 tarihli ve 2021/22922 Esas, 2022/4341 sayılı kararı ile ” Mağdurenin kemik yaşı ile ilgili Beykoz Devlet Hastanesi Başhekimliği tarafından düzenlenen 31.05.2018 tarihli Sağlık Kurulu raporuna göre kemik yaşının 17 yaş sonuna uyduğunun belirtildiği, Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunca düzenlenen 19.12.2018 tarih ve 3905 sayılı raporda ise mağdurenin olay tarihinde 14 yaşını bitirmiş olup 15 yaş içerisinde olduğu ve 15 yaşını bitirmediğinin bildirilmesi ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, ilk derece mahkemesince mevcut raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi için temin edilecek filmlerle birlikte dava dosyasının İstanbul Adli Tıp Kurumu 1. Üst Kuruluna gönderilerek mağdurenin suç tarihindeki yaşıyla ilgili yeni rapor alındıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması karşısında, söz konusu karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.

4. Bozma ilamı üzerine İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin, 19.01.2023 tarihli ve 2022/423 Esas, 2023/29 Karar sayılı kararı ile sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkraları, 43 üncü maddesi ve 62 nci maddesi uyarınca 16 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Katılan Bakanlık Vekilinin Temyiz İstemi
Sanığın atılı suçtan üst hadden cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.

B. Sanık Müdafiinin Temyiz İstemi
Özetle; eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna, Adli Tıp Üst Kurulundan aldırılan raporda eksiklikler bulunduğuna ve bu rapora istinaden hüküm kurulamayacağına ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Bozma üzerine yapılan yargılama sonucu Mahkemesince “Tüm dosya kapsamından olay tarihinde 15 yaşını bitirmediği tespit edilen mağdureyi sanığın bir çok kez evine götürdüğü, bu zamanlarda evde biraraya geldiklerinde sanığın mağdurenin vücudunu okşadığı, bazen öptüğü, bazen alt ve üst özel bölgelerine elleriyle dokunup okşadığı, mağdurenin sanığın evine son gidişinde rızası dahilinde sanık ile aynı gün içerisinde üç kez normal yoldan cinsel ilişkiye girdiği, mağdurenin anlatımlarından ve adli raporundan cinsel ilişkiye girdiğinin sabit olduğu, bu şekilde sanığın usulen sübut bulan Çocuğun Cinsel İstismarı suçundan eylemine uyan TCK 103/1-a (1.cümle gereğince) maddesi gereğince suçun işleniş şekli ve özellikleri ile sanığın kastının yoğunluğuna binaen taktiren hapis cezası ile cezalandırılmasına, cinsel istismar suçunu vücuda organ sokmak suretiyle işlediği anlaşılmakla sanığın TCK’nın 103/2 maddesi gereğince cezalandırılmasına, sanığın sık sık kısa aralıklarla kanunun aynı hükmünü birden fazla kez ihlal ettiği anlaşıldığından sanık hakkında TCK. 43. maddesinin tatbikine, tayin edilen cezası taktiren TCK 62.maddesi gereğince cezasının 1/6 oranında indirilmesine,

Sanığın mağdure ile arkadaşlıkları sırasında mağdureyi birden fazla kez evine götürdüğü, her ne kadar mağdure kendi rızası ile sanığın evine gitmiş ise de; suç tarihinde 15 yaşını bitirmediği, bu nedenle irade açıklamasının hukuken geçerli olmadığı, 15 yaşını bitirmemiş bir çocuğun ancak anne babasının izni ve rızası ile bir yere gidebileceği, velisinin izni ve haberi olmadan kendi rızası ile bir yere gitmiş olsa dahi, kişiyi hürriyetten yoksun kılma suçunun oluşacağı anlaşıldığından sanık hakkında TCK’nın 109/1 maddesi gereğince cezalandırılmasına, sanığın eylemi çocuğa karşı gerçekleştirdiğinden TCK 109/3-f maddesi gereğince cezasında bir kat artırım yapılmasına, sanık eylemi cinsel amaçla gerçekleştirdiğinden TCK 109/5 maddesi uyarınca cezasında yarı oranda artırım yapılmasına, sanığın aynı eylemi farklı zamanlarda birden fazla kez gerçekleştirdiği anlaşıldığından TCK 43. maddesinin tatbikine, tayin edilen cezası taktiren TCK 62.maddesi gereğince cezasının 1/6 oranında indirilmesine, sanığa verilen netice ceza miktarı adli kontrol hükümlerinin yetersiz kalacağı göz önüne alınarak hükümle birlikte tutuklanmasına” şeklindeki gerekçe ile sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan eylemine uyan TCK 103/1-a 1. Cümle, 103/2, 43/1, 62/1 maddeleri gereğince hapis cezası ile cezalandırılmasına, yine hürriyeti tahdit suçundan eylemine uyan TCK 109/1, 109/3-f, 43/1, 62 maddeleri gereğince hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği verilen kararın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesi’nin 11.05.2022 tarih, 2021/22922, 2022/4341 karar sayılı ‘Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;

Hükmedilen cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK’nın 286/2-a. maddesi uyarınca ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair Bölge Adliye Mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafisinin söz konusu hükme yönelik temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi gereğince REDDİNE,

Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince; Mağdurenin kemik yaşı ile ilgili Beykoz Devlet Hastanesi Başhekimliği tarafından düzenlenen 31.05.2018 tarihli Sağlık Kurulu raporuna göre kemik yaşının 17 yaş sonuna uyduğunun belirtildiği, Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunca düzenlenen 19.12.2018 tarih ve 3905 sayılı raporda ise mağdurenin olay tarihinde 14 yaşını bitirmiş olup 15 yaş içerisinde olduğu ve 15 yaşını bitirmediğinin bildirilmesi ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, ilk derece mahkemesince mevcut raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi için temin edilecek filmlerle birlikte dava dosyasının İstanbul Adli Tıp Kurumu 1. Üst Kuruluna gönderilerek mağdurenin suç tarihindeki yaşıyla ilgili yeni rapor alındıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması karşısında, söz konusu karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,

Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesinin 10.02.2021 gün ve 2021/181 Esas, 2021/132 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK’nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA şeklindeki gerekçe ile bozulmasına karar verildiği, bozma ilamına mahkememizce uyularak yapılan yargılamada bozma ilamı doğrultusunda mağdurun yaşının tespiti için dosyanın İstanbul Adli Tıp Kurumu 1. Üst Kuruluna gönderildiği, ATK 1. Üst Kurulu tarafından dosyaya sunulan 24/10/2022 tarihli raporda mağdurun 15 yaş içerisinde olduğu ve 15 yaşını bitirmediğini kabulünün uygun olacağına oy birliği ile mütalaa olunduğuna dair karar verildiği, olayın oluşuna ilişkin kabulde bozma sonrası mahkememiz de herhangi bir değişiklik olmadığı, ATK 1. Üst Kurulu tarafından dosyaya gönderilen 24/10/2022 tarihli rapor ve tüm dosya kapsamından sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu işlediği sabit görülmekle, atılı suçtan eylemine uyan TCK 103/1-a 1. Cümle, 103/2, 43/1, 62/1 maddeleri gereğince hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanığa verilen netice ceza göz önüne alınarak tutukluluk halinin devamına dair aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur. ” şeklindeki gerekçeyle hüküm kurulmuştur.

IV. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımın doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin, 19.01.2023 tarihli ve 2022/423 Esas, 2023/29 Karar sayılı kararında sanık müdafii ile katılan Bakanlık vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

25.10.2023 tarihinde karar verildi.