Yargıtay Kararı 9. Ceza Dairesi 2023/619 E. 2023/2267 K. 12.04.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/619
KARAR NO : 2023/2267
KARAR TARİHİ : 12.04.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Trabzon Cumhuriyet Başsavcılığının, 28.09.2011 tarihli ve 2011/981 numaralı iddianamesi ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrası; 109 uncu maddesinin birinci fıkrası ile üçüncü fıkrasının (f) bendi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.

2. Trabzon 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 10.06.2021 tarihli ve 2021/77 Esas, 2021/321 Karar Sayılı Kararı ile Sanık Hakkında
a. Çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesi ve 53 üncü maddesi uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına,
b. Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan,5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (f) bendi, beşinci fıkrası, 62 nci maddesi ve 53 üncü maddesi uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına
karar verilmiştir.

3.Trabzon 1.Ağır Ceza Mahkemesinin, 10.06.2021 tarihli ve 2021/77 Esas, 2021/321 Karar sayılı kararının sanık müdafii ile katılan mağdure vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 27.04.2022 tarihli ve 2021/27678 Esas, 2022/4144 Karar sayılı kararı ile çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün onanmasına; kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün ise sanığın hile ile on bir yaşındaki mağdureyi site otoparkında bulunan kömürlüğe götürüp cinsel istismar bulunması şeklindeki eylemi karşısında, 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (f) bendi, beşinci fıkrası gereğince cezalandırılması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.

4. Trabzon 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 06.10.2022 tarihli ve 2022/206 Esas, 2022/297 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (f) bendi, beşinci fıkrası, 62 nci maddesi ve 53 üncü maddesi uyarınca 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz İsteği
Mütalaaya karşı savunma için süre talebinde bulunulmasına rağmen bu talebin yargılamayı uzatmaya yönelik olduğu belirtilerek reddedildiğine, mağdurenin sitenin apartman görevlisinin otoparkın kapısına gelmesi üzerine sanık ile birlikte oradan ayrıldıklarını belirtmesine rağmen tanık apartman görevlisinin olay günü izinli olduğunu beyan ettiğine, bunun üzerine mağdurenin bir ses duyduğunu öne sürerek sanık ile birlikte olay yerinden ayrıldıklarını söylediğine, mağdurenin bu şekildeki ifadelerinin çelişkili olduğuna, olayın gerçekleştiği yerin kilitli olduğuna ve bu yerin anahtarının site görevlisinde olduğuna yönelik tanık apartman görevlisinin beyanı nazara alınarak site görevlisinin tanık olarak dinlenmesi ve olay yerinde keşif yapılması gerektiğine, sanığın olay günü camide olduğuna, caminin kalabalık olması nedeniyle tanık …’nın sanığı camide görmemesinin normal olduğuna ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Mahkemece sanığın, olay gecesi ikamet ettiği sitenin bahçesinde arkadaşlarıyla birlikte gördüğü on bir yaşındaki katılan mağdureye okey oynayacaklarını söyleyip, hileyle sitenin otoparkında bulunan kömürlüğe götürerek cinsel istismarda bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuştur.

IV. GEREKÇE
Sanık müdafiine bozma ilamı doğrultusunda diyeceklerinin sorulduğu gözetilerek bozma ilamı ile uyumlu olan mütalaaya karşı savunma yapmak için süre isteyen müdafiinin talebinin reddine yönelik ara kararın isabetli olduğu, sanığın camiye kendisiyle gelmediğini söyleyen tanık …’nın beyanı ile çelişen sanık savunması ve mağdurenin olayın hemen ardından ağlayarak yaşadıklarını annesine anlatması şeklindeki intikal şekli karşısında, suçun sübutuna ve olay yerinde keşif yapılmasına yönelik temyiz taleplerinin yerinde olmadığı, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Trabzon 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 06.10.2022 tarihli ve 2022/206 Esas, 2022/297 Karar sayılı kararında sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

12.04.2023 tarihinde karar verildi.