YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/286
KARAR NO : 2023/1586
KARAR TARİHİ : 22.03.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Cinsel saldırı
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi kararı

Her ne kadar Tebliğnamede konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hüküm yönünden temyiz isteminin reddedilmesi gerektiğine dair görüş belirtilmiş ise de Bölge Adliye Mahkemesince sanık müdafiinin konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin reddine dair ek karar verildiği, bu ek kararın da sanık müdafii tarafından ayrıca temyiz edilmediği gözetilerek incelemenin cinsel saldırı suçundan kurulan hükümle sınırlı yapılmasına karar verilmiştir.

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. … Cumhuriyet Başsavcılığının, 20.07.2020 tarihli ve 2020/116 sayılı iddianamesi ile sanık hakkında cinsel saldırı suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 102 nci maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi ve 58 inci maddesi gereğince cezalandırılması istemiyle … Asliye Ceza Mahkemesine kamu davası açılmıştır.

2. … Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.08.2020 tarihli ve 2020/203 Esas, 2020/148 Karar sayılı kararı ile sanığa atılı cinsel saldırı eyleminin nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs niteliğinde olup olmadığı yönündeki değerlendirmenin üst dereceli mahkeme olan Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gerekçesiyle sanığın eylemine uyan 5237 sayılı Kanun’un 102 nci maddesinin ikinci fıkrası, 35 inci maddeleri gereğince yargılanmasının temini maksadıyla dosyanın görevli ve yetkili Adana Nöbetçi Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmek üzere 5271 sayılı Kanun’un 3 üncü ve 4 üncü maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmiştir.

3. Adana 12. Ağır Ceza Mahkemesinin, 13.09.2022 tarihli ve 2020/217 Esas, 2022/280 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında cinsel saldırı suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 102 nci maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi, üçüncü fıkrasının (c) bendi ve 53 üncü maddesi uyarınca 9 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

4. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin, 01.12.2022 tarihli ve 2022/2455 Esas, 2022/1683 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik o yer Cumhuriyet savcısı ile sanık müdafiinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (d) bendi uyarınca düzeltilerek esastan reddine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz isteği; sanığa isnat edilen eylem için gereken özel kastın somutlaşmadığına, cezanın bireyselleştirilmesi bağlamında yanılgılı değerlendirme yapıldığına, hükmün yeterince gerekçelendirilmediğine, dosya durumuna göre sanığın cezalandırılmasına yeterli olan bir delil bulunmadığından yasal unsurları oluşmayan suçtan beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;

A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1. İlk Derece Mahkemesi, “…eşinin evde olmadığını bildiği katılanın kilitli olmayan kapısından evine girerek “senin için geldim” deyip, katılanın omzundan tutup kendine doğru çektikten sonra yere yatırıp üzerine çöken ve bağırmaması için de ağzını kapatmaya çalışan sanığın cinsel saikle hareket ettiğinin açık olduğu, sanığın eylemlerinin ani ve kesik olmaması, belli bir yoğunluğa ulaşmış olması nedeniyle sarkıntılık düzeyini aştığı, her ne kadar katılan savcılıkta ve mahkemede alınan savunmalarında olaydan hemen sonra olayın sıcaklığı ile alınan ilk ifadesinden farklı olarak sanığın üzerine çöktüğü sırada aynı zamanda şalvarını da çekiştirdiğini beyan ederek sanki sanığın nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs ettiğini kastetmiş ise de katılanın bu yöndeki beyanına olaydan hemen sonra olayın sıcaklığı ile alınan ilk ifadesinde belirtmemesi nedeniyle mahkememizce itibar edilmemiş sanığın, katılanın omzundan tutup çekme, yere yatırıp üstüne çıkma ve ağzını kapatma şeklindeki eylemlerinin basit cinsel saldırı suçuna vücut verdiği kabul edilmiş…” şeklindeki gerekçesiyle sanığın atılı suçtan mahkumiyetine karar vermiştir.

2. İlk Derece Mahkemesi, “…katılanın eşi …’un kendisinin işletmekte olduğu kahvehanede olduğunu, dolayısı ile katılanın evde yalnız olduğunu bilerek gece vakti evine gizli bir şekilde girip, katılanı yaralamak suretiyle işlemesi dikkate alındığında suçu işleyiş biçimi ve kasta dayalı kusurunun ağırlığı göz önünde bulundurulmuş…”şeklindeki gerekçesiyle cinsel saldırı suçundan tayin edilen temel cezayı teşdiden belirlemiştir.

3. İlk Derece Mahkemesi, “…Sanığın sabıkalı geçmişi, sanığın raporunun aldırılması için sevk edildiği İstanbul ilinde dosya içerisine giren hastane yazısına göre işlemleri yarıda bırakmak suretiyle yargılamaya olumsuz katkısı dikkate alınarak, yargılama sürecindeki bu davranışı da mahkememizce değerlendirildiğinde sanık hakkında takdiren TCK 62 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına…” şeklindeki gerekçesiyle sanık hakkında takdiri indirim hükmünün uygulanmamasına karar vermiştir.

B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
A. Suçun Sübutuna Yönelik Temyiz İstemi Yönünden
Katılanın aşamalardaki istikrarlı anlatımları, olay sırasında kendisine karşı cebir uygulandığına ve direnç gösterirken mağdurede oluşan yaralanmalar ile, sanığı ısırdığına yönelik anlatımı ile uyumlu adli raporlar karşısında, İlk Derece Mahkemesince sanığın atılı suçu işlediği kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.

B. Sanığın Cinsel Amacının Bulunmadığına Yönelik Temyiz İstemi Yönünden
Sanığın cinsel amacını ortaya koyacak şekilde katılana hitaben ‘Senin için geldim.’ söyleminde bulunmasının ardından katılanın omzundan tutup kendisine doğru çekmesi, devamında onu yere yatırıp üzerine çökmesi şeklindeki eylemini cinsel amaçla gerçekleştirdiği hususunda tereddüt bulunmaması karşısında, atılı suçun manevi unsurunun oluştuğu gözetilerek İlk Derece Mahkemesince kurulan hükümde, bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.

C. Cezanın Bireyselleştirilmesi Bakımından Hükmün Yeterince Gerekçe İçermediğine Yönelik Temyiz İstemi Yönünden
1. Mahkemece 5237 sayılı Kanun’un Cezanın belirlenmesi başlıklı 61 inci maddesinin birinci fıkrasında belirtilen kriterler ile aynı Kanun’un 3 üncü maddesinin birinci fıkrasında ifade edilen cezada orantılılık ilkesi göz önünde bulundurulmak suretiyle sanık hakkında kurulan hükümde; Dairemiz

kararının olay ve olgular bölümünün ilk derece mahkemesinin kabulü kısmında yer alan (A-2) bendinde belirtilen gerekçelere istinaden temel cezanın 6 yıl hapis olarak belirlenmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden, bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.

2. İlk Derece Mahkemesince kurulan hükümde; Dairemiz kararının olay ve olgular bölümünün İlk Derece Mahkemesinin kabulü kısmında yer alan (A-3) bendinde yer alan ve dosya kapsamıyla örtüşen gerekçelere istinaden sanık hakkında takdiri indirim hükmünün uygulanmamasında bir isabetsizlik görülmediğinden, bu yönüyle hukuka aykırılık görülmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin, 01.12.2022 tarihli ve 2022/2455 Esas, 2022/1683 Karar sayılı kararında sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Adana 12. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

22.03.2023 tarihinde karar verildi.