YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/2425
KARAR NO : 2023/2358
KARAR TARİHİ : 13.04.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim edilen, 22.10.2020 tarihli ve 2020/33174 Esas sayılı iddianame ile sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan dava açılmıştır.
2.İstanbul 37. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 21.01.2022 gün ve 2021/440 Esas, 2022/20 Karar sayılı kararı ile sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 8 yıl 5 ay hapis cezası ile ccezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3.İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesinin, 14.04.2022 tarihli ve 2022/672 Esas, 2022/805 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan mağdure vekili, o yer Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafiinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Mağdur Vekilinin Temyiz İstemi
Sanığın nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkum edilmesi gerektiğine, sanığın uzun bir süre firari olduğu ve savunmalarını değiştirdiği yargılamaya yardımcı olmadığına, pişman olmadığı belirtilerek sanık lehine takdiri indirim uygulanmaması gerektiğine, sanığın üst sınırdan cezalandırılması gerektiğine, mağdurenin beyanlarının tutarlı olduğuna ve bu kadar zaman anlatamamasının nedeninin sanığın tehditleri olduğuna bu nedenle sanığın 5237 Sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca artırım yapılması gerektiğine ilişkindir
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Sanığın, katılan mağdurenin babasının amcasının oğlu olduğu, sanığın ilk dokunmalarında katılan üzerinde kıyafetinin olmadığı, ilk olarak katılan mağdure 6 yaşındayken kuzeninin ikametinde uyuduğu esnada sanığın kıyafetlerini çıkartarak katılan mağdureyi videoya aldığı ve videoyu katılan mağdureye gösterdiği, sanığın, katılan mağdure 6-7 yaşlarındayken yaz aylarında gündüz vakti ağabeyinin odasında katılan mağdurenin alt kıyafetini indirdiği ve cinsel organını katılan mağdurenin hatırladığı kadarıyla arka özel bölgesine sokmaya çalıştığı, katılan mağdurenin canının çok acıdığı ve içine girdi diye hatırladığı, sanığın katılan mağdurenin bağırmamasını istediği, katılan mağdure 7-8 yaşlarındayken eliyle kıyafeti üzerinden katılan mağdurenin kalçasına dokunduğu, bazı zamanlarda katılan mağdurenin yanından geçerken kıyafeti üzerinden ön cinsel bölgesi ile katılan mağdurenin kalçasına dokunmaya çalıştığı, katılan mağdurenin 6 yaşından 8 yaşına kadar sanığın dokunmalarının kıyafet içinden olduğu, daha sonraki dokunmalarının kıyafet üzerinden göğüslerine ve kalçasına olduğu, ikametinde kimse olmadığı zamanlarda sanığın cinsel organını katılanın ön cinsel bölgesine sürterek ön cinsel bölgesine boşaldığı, cinsel organını katılan mağdurenin ön cinsel bölgesinin içine girecek şekilde dokunmadığı, daha sonra katılan mağdureden yıkanmasını istediği, sanığın dokunmalarının katılan mağdurenin ve kuzeninin ikametinde gerçekleştiği ve olayları gören kimsenin olmadığı, sanığın, katılan mağdureden yaşananları kimseye anlatmamasını istediği ve “Birine anlatırsan kötü şeyler olur” dediği, sanığın farklı zamanlarda cep telefonu ile katılan mağdurenin resimlerini çektiği, bir defasında katılan mağdurenin kuzeninin, sanığın katılan mağdurenin kalçasını çektiği resmi görerek sildiği, sanığın en son 2018 yılında katılan mağdurenin mutfakta bulaşık yıkadığı esnada arkasından gelerek boynundan öptüğü ve eliyle kalçasına dokunduğu, sürekli olarak katılan mağdureye bakarak göz kırpma ve dudak ısırma hareketleri yaptığı, sanığın cinsel organı ile kıyafet üzerinden katılan mağdurenin kalçasına dokunduğu, katılan mağdurenin kuzeninin ikametinde kustuğu esnada sanığın katılan mağdureye hitaben “Hamileysen benden değil” dediği, sanığın kullanmakta olduğu 0530 … ** ** numaralı hattan katılan mağdureye hitaben “Son kez benim ol senin için her şeyi yaparım, hayatımı sana harcamaya hazırım, unutamıyorum sizi, bakireni mi bozdum, sadece sürtüyordum boşalıyordum” mesajları gönderdiği şeklinde olayın kabul edildiği anlaşılmıştır.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Olayın intikal şekli, katılan mağdurenin beyanları, tanık beyanları, sanık savunması ve tüm dosya kapsamı ile İlk Derece Mahkemesinin gerekçesi nazara alınarak katılan mağdure vekilinin temyiz istemleri yerinde görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesinin, 14.04.2022 tarihli ve 2022/672 Esas, 2022/805 Karar sayılı kararında katılan mağdure vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi uyarınca İstanbul 37. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
13.04.2023 tarihinde karar verildi.