YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/1701
KARAR NO : 2023/3548
KARAR TARİHİ : 25.05.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2016/172 E., 2016/197 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzeltilerek onama
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ordu Ağır Ceza Mahkemesinin, 29.09.2016 tarihli ve 2016/172 Esas, 2016/197 Karar sayılı kararı ile sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (f) bendi, beşinci fıkrası ve 53 üncü maddesi uyarınca 9 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin, 31.03.2017 tarihli ve 2017/510 Esas, 2017/539 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
3.Yargıtay (Kapatılan) 14. Ceza Dairesinin 28.05.2018 tarihli ve 2018/4762 Esas, 2018/4039 Karar sayılı kararı ile özetle sanık müdafiinin temyiz sebebi göstermediğinden bahisle temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
4. Belirtilen karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 20.02.2020 tarih, 2020/12927 sayılı itiraznamesiyle itiraz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 14. Ceza Dairesinin 03.11.2020 tarihli ve 2020/2735 Esas, 2020/4640 Karar sayılı kararı ile itiraz nedenleri yerinde görülmeyerek dosyanın incelenmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine karar verilmiştir.
5.Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.06.2022 tarihli ve 2020/ (Kapatılan) 14-21 Esas, 2022/465 Karar sayılı kararı ile özetle itirazın değişik gerekçeyle kabulüne, temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın Dairemize gönderilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz İstemi Özetle
Mağdurun hürriyetinin kısıtlandığına dair kanıt bulunmadığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Mahkemece;
”…Sanığın aşamalarda çelişen ve değişen savunmaları, mağdur beyanları, bilirkişi beyanları, tanıklar …ve…’in olay öncesi ve sonrasına ilişkin anlatımları, olay yerinde bulunan 3 adet ıslaklık ve ıslaklıktan alınan numuneler ile mağdurdan ve sanıktan alınan numunelerinin karşılaştırılması amacıyla Ankara Kriminal Laboratuvarından aldırılan rapor ve tüm dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde, olay tarih ve saatinde tanıklar …ve…’in mağdur birlikte yürüdükleri sırada, sanığın karşılarına çıktığı ve mağduru kolunun altına sıkıştırarak ve tanıklar …ve…’e taş atmak suretiyle uzaklaşmalarını sağlayıp tanıkların mağduru kurtarmalarının önüne geçtiği ve mağduru zorla suça konu inşaat halindeki binaya götürdüğü, mağdurun yüzüne tokat atıp darp etmek suretiyle mağdurun pantolonunu çıkarttırdığı, yere yatırdığı ve anal yoldan mağdurun vücuduna organ sokmak suretiyle fiili livatada bulunduğu, sonrasında olay yerinden ayrıldıkları, mağdurun tanıklar …ve…’in yanına geldiği, oradan markete gidip polisleri aradıkları, akabinde de eve gittikleri, mağdurun annesine durumu anlattıkları, böylelikle sanığın üzerine atılı nitelikli cinsel istismar ve cebir ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediği anlaşılmıştır. ”
Şeklindeki gerekçe ile hüküm kurulmuştur.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
1.Katılan mağdur beyanı, tanık anlatımı, mağdur hakkında düzenlenen raporlar ile tüm dosya kapsamı karşısında Mahkemenin kabulünde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2.Sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde; İlk Derece Mahkemesince tekerrür uygulamasına esas alınan Ordu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.12.2013 tarihli ve 408-501 sayılı ilamında 1 yıl 8 ay hapis cezası ile mahkûmiyete ilişkin kararın 21.01.2014 tarihinde kesinleştiği, nüfus kaydına göre 21.04.1997 doğumlu olan sanığın, ilama konu suç tarihi olan 04.10.2013 tarihi itibarıyla on yedi yaşının içinde olup 5237 sayılı Kanun’un 31 inci maddesinin üçüncü fıkrası kapsamında bulunduğu, sanığın adli sicil kaydına göre tekerrüre esas başkaca bir ilamın mevcut olmadığı,
Tekerrüre esas alınan ilama konu suçu işlediği tarihte on sekiz yaşını doldurmadığı anlaşılan ve adli sicil kaydına göre başkaca tekerrüre esas mahkûmiyeti bulunmayan sanık hakkında hükmolunan cezanın, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilmesi suretiyle 5237 sayılı Kanun’un 58 inci maddesinin beşinci fıkrasına aykırı davranılmasının hukuka açık aykırılık teşkil ettiğinin kabulü gerekmektedir.
3.Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemlere uyan suç vasıfları ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği, düzeltilmesi mümkün görülen tekerrür uygulaması dışında hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle sanık müdafiinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin, 31.03.2017 tarihli ve 2017/510 Esas, 2017/539 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin ikinci fıkrası gereği BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 303 üncü maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan Ordu Ağır Ceza Mahkemesinin, 29.09.2016 tarihli ve 2016/172 Esas, 2016/197 Karar sayılı hükmünde yer alan sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin çıkartılması suretiyle, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Ordu Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
25.05.2023 tarihinde karar verildi.