YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/1568
KARAR NO : 2023/2556
KARAR TARİHİ : 27.04.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Beraat
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Gaziosmanpaşa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.05.2014 tarihli ve 2013/77 Esas, 2014/469 Karar sayılı kararı ile sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesi uyarınca 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. Gaziosmanpaşa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.05.2014 tarihli ve 2013/77 Esas, 2014/469 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 17.02.2022 tarihli ve 2021/2377 Esas, 2022/1379 Karar sayılı kararı ile “Mağdurenin aşamalardaki çelişkili ifadeleri, savunma, tanık beyanları ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. Gaziosmanpaşa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.11.2022 tarihli ve 2022/230 Esas, 2022/504 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Mağdure Vekilinin Temyiz İsteği
Katılan mağdurenin olay tarihinde on beş yaşından küçük olması nedeni ile korku içerisinde çelişkili beyanlar vermesi ve doğrudan olay hakkında görgüye dayalı bilgisi olan tanığın bulunmaması sanığın beraat etmesi için yeterli olmadığına, suçun konusu nitelikli cinsel istismar olması nedeniyle çocuğun psikolojisinin bozulmamış olması da eylemin var olmadığına kanıt teşkil etmediğine, ayrıca sanığın durduk yere boşalma hastalığının geçmişte bulunduğu ve tedavi gördüğü tanık anlatımlarınca da sabit olup mahkemece sanığın varsa tedavi bilgileri istenmeksizin ve katılanın adli tıp kurumuna sevki ile geçmiş dosyası da incelenerek cinsel istismarın var olup olmadığı araştırılmaksızın ve yeterli inceleme yapılmadan sanık hakkında beraat kararı verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğuna ve re’sen tespit edilecek hususlara ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Mahkemece; mağdure ve katılan beyanları, sanığın aşamalardaki savunması, tanık beyanları, tutanaklar, bozma ilamı ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, mağdurenin, sanığın olay tarihinde boşanma aşamasında olduğu eşinin yeğeni olduğu ve sanıkla eşi arasında bu meseleden dolayı husumet bulunduğu, olay günü mağdure ile sanığın aynı odada kaldıkları sabit ise de; sanığın mağdureye karşı cinsel istismarda bulunduğuna yönelik mağdurenin soyut iddiası dışında kesin ve inandırıcı bir delilin bulunmadığı, mağdurenin aşamalarda çelişkili beyanlarda bulunmuş olması, mağdure iddiasının tanık anlatımlarıyla sübuta elverişli şekilde doğrulanmaması hususları da birlikte değerlendirildiğinde, sanığın atılı suçu işlediğine dair mağdurenin soyut iddiası dışında kesin ve inandırıcı bir delil bulunmadığından ve suç sabit olmadığından sanığın 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi gereğince beraatine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan mağdure vekilinin temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Gaziosmanpaşa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.11.2022 tarihli ve 2022/230 Esas, 2022/504 Karar sayılı kararında katılan mağdure vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan mağdure vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
27.04.2023 tarihinde karar verildi.