YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/110
KARAR NO : 2023/2779
KARAR TARİHİ : 04.05.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara 37. Ağır Ceza Mahkemesinin, 22.02.2021 tarihli ve 2020/312 Esas, 2021/65 Karar sayılı kararı ile sanığın nitelikli cinsel saldırı suçuna teşebbüs ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca ayrı ayrı beraatine karar verilmiştir
2. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 04.03.2022 tarihli ve 2021/377 Esas, 2022/325 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan Bakanlık vekilinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Bakanlık Vekilinin Temyiz İstemi
Mağdurenin soruşturma aşamasındaki beyanları detaylı olup dosyada mevcut delillerin suçun sübutuna yeterli olduğuna ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1. Sanık …’in suç tarihinde, yengesi olan şikayetçi …’ı kolundan tutup çekerek kendi odasına götürdüğü ve kapıyı kilitlediği, kendisini bırakmasını ve kapıyı açmasını isteyen şikayetçiyi dinlemediği, iki eliyle şikayetçinin yüzünü ve boynunu okşadığı, sanığın tişörtünü çıkarmaya çalışarak göbeği ve göğsüne kadar tişörtünü yukarıya çektiği, altındaki eşofmanı da indirmeye çalıştığı esnada şikayetçinin bir boşluk bularak kapının kilidini açtığı, sanığın tekrar kapıyı kapatarak eşofmanını indirmeye çalıştığı esnada şikayetçinin “Anne kurtar beni” diye bağırması üzerine kayın validesi tanık ….’nın kapıyı açtığı ve şikayetçinin bunu fırsat bilerek ikâmetten çıkıp kaçtığı iddiasıyla, şikayetçinin şikâyeti üzerine sanık hakkında nitelikli cinsel saldırı suçuna teşebbüs ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından açılan kamu davası açılmıştır.
2. İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda; sanığın aşamalardaki savunmalarında atılı suçlamaları kabul etmediği, şikayetçinin kovuşturmada alınan ifadesinde sanığın kendisini odasına götürmediğini, cinsel bir eyleminin olmadığını beyan ettiği, tanık …. soruşturmadaki ifadesinde şikayetçi beyanlarını doğrulamış ise de, kovuşturmada alınan ifadesinde beyanlarının sanık lehine değiştiği, tanığın hazırlık aşamasında alınan ifadesinin yeminli olmadığı, şikayetçinin dosya kapsamında cinsel saldırıya uğradığını gösterir doktor raporunun olmadığının da anlaşılmasıyla sanığın üzerine atılı suçlardan 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca ayrı ayrı beraat karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Sanık hakkında kurulan hükümde, delillerin ve olguların açıklandığı ve ilişkilendirildiği, buna ilişkin gerekçelerin hukuka uygun olduğu anlaşılmış, bu kapsamda Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 04.03.2022 tarihli ve 2021/377 Esas, 2022/325 Karar sayılı kararında katılan Bakanlık vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Ankara 37. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
04.05.2023 tarihinde karar verildi.