YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/7940
KARAR NO : 2023/5267
KARAR TARİHİ : 18.09.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2018/1480 E., 2019/1087 K.
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz ret

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 01.07.2019 tarihli ve 2018/1480 Esas, 2019/1087 Karar sayılı kararının, katılan Bakanlık vekili tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:

Ayrıntıları, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 10.10.2019 tarihli ve 2019/9. MD. 355 Esas, 215/596 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere;
Katılan Bakanlık vekili yokluğunda verilen ve 28.08.2019 tarihinde usûlüne uygun şekilde tebliğ edilen kararı, kanunî süre içerisinde sunduğu temyiz dilekçesiyle temyiz etmiş ise de 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 294 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçesinde “Sanığın üzerine atılı suçu işlediği mağdurenin beyanlarıyla sabit olduğundan cezalandırılması gerekmektedir.Bu durumda nitelikli cinsel saldırı suçu için yasada öngörülen en yüksek ceza ile sanığın tecziyesini talep ederiz.
” şeklinde belirtilen ifadelerin dosyaya özgüleştirilen bir gerekçe
olmadığı, bu yönüyle tesis edilen hükme münhasır herhangi bir temyiz sebebi gösterilmediği anlaşılmakla, katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

18.09.2023 tarihinde karar verildi.