YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/3915
KARAR NO : 2023/2021
KARAR TARİHİ : 05.04.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Beraat
Sanık hakkında bozma üzerine verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Kayseri 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 07.02.2018 tarihli ve 2017/624 Esas, 2018/42 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
2. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 27.03.2019 tarihli ve 2018/688 Esas, 2019/507 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan Bakanlık
vekilinin istinaf başvurusunun kabulüyle hükmün kaldırılarak sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 103 üncü maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrası, 43 üncü maddesi ve 62 nci maddesi uyarınca 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesi kararının sanık müdafii ve katılan Bakanlık vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 14. Ceza Dairesinin 02.06.2021 tarihli ve 2020/4621 Esas, 2021/3997 Karar sayılı kararı ile sanığın atılı suçtan beraatine karar verilmesi gerektiğinden bahisle bozulmasına ve dava dosyasının 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
4. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 01.12.2021 tarihli ve 2021/553 Esas, 2021/1241 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Bakanlık Vekilinin Temyiz İstemi
Mağdurenin beyanlarının özünde istikrarlı olduğuna, olayın ortaya çıkış şeklinin hayatın olağan akışına uygun olduğuna, mağdurenin sanığa iftira atması için bir neden bulunmadığına, sanığın atılı suçtan cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Mağdure …, 2006-2007 yıllarında ailece … köyündeki anneannesine gittiklerini, anneannesi ile birlikte yaşayan dayısı …’in gece kuzeni … ile birlikte kaldıkları odaya gelerek kendisini kaldırıp başka bir odaya götürdüğünü, yanaklarından dudaklarından omuzlarından öptüğünü, sırt üstü yatırıp cinsel organını vajinasına sürttüğünü, bunu on iki yaşında iken annesi …’ya anlattığını ve o tarihten sonra annesinin kendisini bir daha köye götürmediğini, kuzeni …’yı da kaldırıp götürdüğünü, ancak ona ne yapıp yapmadığını bilmediğini, bu eylemlerin 2-3 yıl kadar sürdüğünü söylemiş, aynı şekilde …’da bu anlatımları doğrulayarak geceleri amcası olan …’in odaya geldiğini, kendisine dokunup dokunmadığını hatırlamadığını, ancak sabah kalktığında iç çamaşırlarında bir ıslaklık hissettiğini söylemiş ve bu anlatımlar neticesinde sanık hakkında Kayseri 1. Ağır Ceza Mahkemesine cinsel istismar suçundan kamu davası açılmıştır.
Olayın yaklaşık 6 yıl sonra ortaya çıkması, mağdurenin aşamalarda çelişkili anlatımlarda bulunması, inceleme dışı mağdure …’nın mağdure … tarafından sanığa iftira atması için yönlendirdiğini beyan etmesi, mağdurenin annesi …’nın kızının bir çocuğu sevdiğini ve onunla evlenmek istediğini, dayısının buna karşı çıkması nedeniyle kızının ona iftira attığını belirterek soruşturma ve İlk Derece Mahkemesindeki anlatımlarından rücu etmesi karşısında sanığın mahkumiyetine yetecek derecede somut, kesin, şüpheden uzak delil elde edilemediğinden sanığın beraatine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Olayın altı yıl sonra resmî mercilere intikal etmesi, suç tarihi itibarıyla sekiz yaşı içerisinde bulunan mağdurenin aşamalarda değişen çelişkili anlatımları, savunma, tüm dosya kapsamı ve Bölge Adliye
Mahkemesi gerekçesi nazara alındığında, katılan Bakanlık vekilinin suçun sübutuna yönelik temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşılmakla verilen hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 01.12.2021 tarihli ve 2021/553 Esas, 2021/1241 Karar sayılı kararında katılan Bakanlık vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Kayseri 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
05.04.2023 tarihinde karar verildi.