YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/16856
KARAR NO : 2023/2644
KARAR TARİHİ : 02.05.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

Suça sürüklenen çocuk hakkında bozma kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Bafra Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 16.07.2013 tarihli ve 2013/1119 Esas sayılı iddianame ile suça sürüklenen çocuk hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan dava açılmıştır.
2. Bafra Ağır Ceza Mahkemesinin, 11.06.2014 tarihli ve 2013/158 Esas, 2014/112 Karar sayılı kararı ile suça sürüklenen çocuk hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan, hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Dairemizin 02.12.2021 tarihli ve 2021/25863 Esas, 2021/9551 Karar sayılı kararı ile eksik araştırma nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bafra Ağır Ceza Mahkemesinin, 24.10.2022 tarihli ve 2022/143 Esas, 2022/241 Karar sayılı kararı ile suça sürüklenen çocuk hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan, hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
5. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca özet olarak; hükmün onanması talep edilmiştir.

II. GEREKÇE
1.Oluşa uygun kabule göre suça sürüklenen çocuğun işlediği çocuğun cinsel istismarı suçunun 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 103 üncü maddesinin birinci fıkrasında düzenlenip, öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi ve aynı maddenin ikinci fıkrası gereğince 7 yıl 6 aylık olağan dava zamanaşımına tabi bulunduğu ve İlk Derece Mahkemesinin ilk mahkumiyet kararı ile son mahkumiyet kararı arasında söz konusu süreyi kesen başkaca bir sebep bulunmadığından iki hüküm arasında olağan zamanaşımı süresinin dolmasına rağmen düşme kararı yerine mahkumiyet kararı verilmesinin hukuka aykırı olduğu anlaşılmıştır.
2. Yukarıda açıklanan nedenle Tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.

III. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle suça sürüklenen çocuk müdafii ile katılan mağdur vekilinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden Bafra Ağır Ceza Mahkemesinin 24.10.2022 tarihli ve 2022/143 Esas, 2022/241 Karar sayılı hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak suça sürüklenen çocuk hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

02.05.2023 tarihinde karar verildi.