YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/16374
KARAR NO : 2023/2125
KARAR TARİHİ : 10.04.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Reşit olmayanla cinsel ilişki
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Bursa Cumhuriyet Başsavcılığının 13.09.2011 tarihli ve 2011/21337 Esas sayılı iddianamesi ile; sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan cezalandırılması talep olunmuştur.
2. Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.11.2011 tarihli ve 2011/381 Esas, 2011/518 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında değişen suç vasfı ile katılan mağdurenin şikayetten vazgeçmesi nedeniyle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 73 üncü maddesinin dördüncü fıkrası ve 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası uyarınca davanın düşmesine karar verilmiştir.
3. Anılan karara karşı katılan vekilinin temyiz yoluna başvurması ile Yargıtay (Kapatılan) 14. Ceza Dairesinin 12.11.2014 tarihli, 2013/2601 Esas, 2014/12545 Karar sayılı kararı ile; katılan mağdurenin şikâyetinden vazgeçtiğini açıkça beyan etmemesi karşısında, sanığın mahkûmiyeti yerine, şikâyetten vazgeçme nedeniyle kamu davasının düşmesine karar verilmesi sebebiyle kararın bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozma üzerine devam olunan yargılamada Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 04.02.2015 tarihli ve 2015/10 Esas, 2015/28 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan 5237 sayılı Kanun’un 104 üncü maddesinin birinci fıkrası, 43 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları uyarınca 6 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına hükmedilip 5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinin beşinci fıkrası uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmekle, anılan karara ilişkin katılan vekilinin itirazının reddi neticesinde 17.03.2015 tarihinde kesinleşmiştir.
5. Sanığın denetim süresi içinde 21.11.2017 tarihinde kasıtlı bir suç işlemesi sebebiyle Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 20.09.2022 tarihli ve 2022/95 Esas, 2022/347 Karar sayılı kararı ile hükmün açıklanmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz isteği; katılan mağdurenin rızası olması sebebiyle suçun yasal unsurları itibarıyla oluşmadığına, aksinin kabulü halinde ise mağdurenin şikâyetten vazgeçmesi sebebiyle düşme kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanığın, katılanın babasına ait iş yerinde çalışması sebebiyle katılan mağdure ile tanışıklığının oluştuğu ve zamanla aralarında duygusal ilişkinin başladığı, ilk olarak 2011 yılı Mart ya da Nisan ayında sanık ile katılan mağdurenin rıza dahilinde cinsel ilişki yaşadıkları ve evlenme niyeti doğrultusunda sonrasında da ilişkilerini devam ettirdikleri ve rıza dahilinde birden çok kez cinsel ilişki yaşadıkları kabul olunan olayla ilgili Mahkemesince yapılan yargılamada sanığın eylemi sabit görülerek mahkûmiyete dair hüküm kurulmuştur.
IV. GEREKÇE
1. Yargılama konusu eylem olan reşit olmayanla cinsel ilişki için, 5237 sayılı Kanun’un 104 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.
2. Sanık hakkında zamanaşımını kesen en son sebep olan sorgusunun yapıldığı 23.11.2011 tarihi olduğu, verilen düşme kararının bozulması sonrasında devam olunan yargılamada verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının 17.03.2015 tarihinde kesinleştiği, deneme süresi içinde 21.11.2017 tarihinde kasti bir suç işlemesi ile hükmün 20.09.2022 tarihinde açıklandığı anlaşılmakla; öngörülen 8 yıllık olağan zamanaşımı süresi, zamanaşımını kesen en son sebep olan 23.11.2011 ile 20.09.2022 tarihli mahkûmiyet kararı arasındaki süreden hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 17.03.2015 tarihi ile denetim süresi içinde işlenen ikinci suçun tarihi olan 21.11.2017 tarihi arasındaki durma süresi çıkartıldığında gerçekleşmiş olduğu gözetilerek açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde mahkûmiyet kararı verilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 20.09.2022 tarihli ve 2022/95 Esas, 2022/347 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
10.04.2023 tarihinde karar verildi.