YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/15920
KARAR NO : 2023/2690
KARAR TARİHİ : 03.05.2023

MAHKEMESİ :Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Beraat

Suça sürüklenen çocuk (SSÇ) hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
İstanbul 2. Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin, 08.09.2022 tarihli ve 2021/318 Esas, 2022/273 Karar sayılı kararı ile SSÇ hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan açılan davada, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraatine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A.Katılan Mağdure Vekilinin Temyiz İsteği
Mahkemenin istismar suçu yönünden delil bulunmadığından beraat kararı vermesinin hukuka aykırı olduğuna, cinsel suçlarda somut delil ve tanık bulunmasının suçun niteliği gereği nadiren mümkün olabileceğine mağdure ile SSÇ arasında geçmişte de husumet bulunmadığı gözetildiğinde beyanlarının yalan veya iftira olamayacağının kabulünün gerektiğine ilişkindir.

B. Katılan Bakanlık Vekilinin Temyiz İsteği
Mağdurenin olay gecesi olarak yılbaşını net olarak hatırladığını, SSÇ’nin de mağdure ile baş başa kaldığını kabul ettiğine, mağdure ile SSÇ arasında husumet bulunmadığına, beyanlarının istikrarlı olduğuna, tanık delilinin bu suç tipinde nadiren bulunduğuna, bu nedenle SSÇ hakkında mahkumiyet kararı verilmesi ve lehlerine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Mahkemece; “Suça sürüklenen çocuk hakkında 19/11/2012 tarihli 2012/147172 soruşturma 2012/61476 esas numarası ile TCK 103/2, 43/1, 109/1-3f-5,43/1,31/3 maddelerinden cezalandırılması istemiyle kamu davası açıldığı, mahkememiz tarafından yapılan yargılama neticesinde suça sürüklenen çocuk hakkında verilen kararının Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 2021/21764 Esas 2021/9267 Karar sayılı bozma kararı sonrası 2021/318 Esas numarası ile yapılan yargılama neticesinde;
Mağdur ile suça sürüklenen çocuğun 2010 yılı Aralık ayında tanıştıkları ve 2011 yılı Ocak ayı içinde mağdurun suça sürüklenen çocuğun evinde kaldığı suç tarihinde mağdurun 15 yaşında küçük olduğu tüm dosya kapsamından suça sürüklenen çocuğun mağdur ile cinsel ilişkiye girdiğine dair mağdurun beyanı dışında başka bir delil ile desteklenmediği ve her türlü şüpheden uzak kesin ve net bir kanaatin dosya kapsamında bulunmadığı anlaşılmakla;
TCK 103/2, 43/1, 31/3 madde uyarınca cezalandırılma istemiyle açılan kamu davasında atılı suçtan CMK 223/2-e madde uyarınca beraatine karar verilmiştir.” şeklinde hüküm kurulmuştur.

IV. GEREKÇE
Mahkemenin kararında kabul ve takdir kılınmış beraat hükmü usul ve kanuna uygun bulunduğundan, katılan mağdure vekili ve katılan Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz talepleri reddedilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul 2. Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin, 08.09.2022 tarihli ve 2021/318 Esas, 2022/273 Karar sayılı kararında katılan Bakanlık vekili ve katılan mağdure vekilinin öne sürdüğü temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan mağdure vekili ve katılan Bakanlık vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

03.05.2023 tarihinde karar verildi.