YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/15653
KARAR NO : 2023/1554
KARAR TARİHİ : 21.03.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel saldırı
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Turgutlu 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.07.2014 tarihli, 2013/373 Esas, 2014/321 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 102 nci maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası ile 53 maddesi uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmiştir.
2. Turgutlu 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.07.2014 tarihli, 2013/373 Esas, 2014/321 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Dairemizin 20.12.2021 tarihli ve 2021/2020 Esas,2021/10122 Karar sayılı kararı ile özetle “Sair temyiz itirazlarının reddiyle eylemin sarkıntılık niteliğinde olduğu belirtilerek, hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58 inci. maddesiyle yeniden düzenlenen 5237 sayılı Kanunun 102 nci maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesinin lehe olduğu gözetilerek yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması” nedeniyle bozulmasına ve dava dosyasının ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.

3. Turgutlu 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.09.2022 tarihli, 2022/88 Esas, 2022/469 Karar sayılı kararı ile sanığın, 5237 sayılı Kanun’un 102 nci maddesinin birinci cümlesi, 62 nci maddesinin birinci fıkrası ile 53 üncü maddesi uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunlukları uygulanmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz İsteği
Sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair yeterli delil olmadığına, katılan beyanın soyut nitelikte ve çelişkili olduğuna, bozma sonrasında ilamda dile getirilen hususlar ve lehe olan kanun değişiklikleri tartışılmadığına, dosyada alt sınırdan uzaklaşılmasını gerektirebilecek bir durum olmamasına rağmen takdiren ve teşdiden cezalandırma yoluna gidildiğine, sabıkası olmayan sanık hakkında hükmün 5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinin uygulanmamasına ve dilekçesinde belirttiği diğer hususlara yöneliktir.

III. GEREKÇE
1. Sanığın yargılama konusu eylemi için, 5237 sayılı Kanun’un 99 uncu maddesinin ikinci fıkrası uyarınca belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre aynı Kanunun 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin öngörüldüğü, bozma ilamı yerel mahkemenin eylemli uyması ve mahkemenin gerekçesi dikkate alındığında eylemin sarkıntılık suretiyle cinsel saldırı olduğu kabul edilmiştir.

2. 5237 sayılı Kanun’un 67 nci maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca zamanaşımı süresini kesen son işlemin bozma öncesi yapılan yargılamada sanık hakkında kurulan 08.07.2014 tarihli mahkumiyet kararı olduğu, mahkemece kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde bozulmasının ardından mahkemece yapılan yargılama neticesinde atılı suçtan mahkumiyetine dair kararın verildiği, 29.09.2022 tarihinden önce bu sürenin geçtiği gözetilerek zamanaşımı nedeniyle kamu davasının düşmesine karar verilmesi yerine, yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması, hukuka aykırı bulunmuştur.

IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Turgutlu 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.09.2022 tarihli, 2022/88 Esas, 2022/469 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci

maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

21.03. 2023 tarihinde karar verildi.