YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/15593
KARAR NO : 2023/2254
KARAR TARİHİ : 12.04.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı madddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği görüşüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinin, 12.11.2015 tarihli ve 2015/11 Esas, 2015/303 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrası ve üçüncü fıkraları, 43 üncü ve 62 nci maddeleri ve 53 üncü maddesi uyarınca 12 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinin, 12.11.2015 tarihli ve 2015/11 Esas, 2015/303 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 14. Ceza Dairesinin 21.04.2021 tarihli ve 2020/3137 Esas, 2021/3118 Karar sayılı kararı ile mağdurenin beden veya ruh sağlığının bozulup bozulmadığı hususunda rapor alındıktan sonra, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla getirilen düzenlemeler de gözetilip belirlenecek lehe kanuna göre sanığın mahkumiyeti yerine mevcut rapora istinaden mağdurenin ruh sağlığının bozulduğu kabul edilerek lehe kanun değerlendirmesinin hatalı yapılması nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinin, 13.09.2022 tarihli ve 2021/232 Esas, 2022/326 Karar sayılı kararı ile sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin birinci fıkrası ve üçüncü fıkraları, 43 üncü ve 62 nci maddeleri ve 53 üncü maddesi uyarınca 12 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Sanık Müdafiinin Temyiz İstemi
Sanığın atılı suçu işlediğine dair mağdure çocuğun çelişkili beyanları dışında delil bulunmadığına, dava zamanaşımı süresinin geçtiğine ilişkindir.
B. Katılan Bakanlık Vekilinin Temyiz İstemi
Sanığın üst sınırdan cezalandırılması yerine alt sınırdan hapis cezasına hükmedildiğine, koşulları bulunmadığı halde 5237 sayılı Kanun’un 62 nci maddesi uygulanarak hükmedilen cezasından sanık lehine takdiri indirim yapıldığına, katılan ASHB lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine ilişkindir.
C. Katılan Mağdure Vekilinin Temyiz İstemi
Sanık hakkındaki mahkumiyet hükmünün onanmasını talep eden 06.10.2022 tarihli dilekçesi temyize cevap olarak değerlendirilmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanık ve tanık beyanları, adli rapor ve tutanaklar, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamından; sanığın mağdurenin dayısı olduğu, 2006 yılında sanığın mağdureyle aynı mahallede kaldıkları, sanığın mağdurelerin evinde kimsenin olmadığı zamanlarda ve zaman zaman da kendisinin kalmış olduğu evde mağdureyle yalnız kalma imkanı bulduğu, yalnız kaldıkları zaman içersinde mağdurenin cinsel organına kendi cinsel organını sürtmek suretiyle cinsel istismarda bulunduğu, mağdurenin bu istismar sonucu ruh sağlığının bozulduğu, böylece sanığın atılı suçu işlediği, mağdure beyanı, şikayetçi ifadesi, tanık … ve … …’nın beyanları, nüfus kayıtları, mağdure hakkında düzenlenen 24.12.2014 tarihli Adli Tıp Şube Müdürlüğünün raporu, bozma ilamı sonrası alınan 07.03.2022 tarihli Adli Tıp Kurumu 6. ihtisas Kurul raporu ve tüm dosya kapsamıyla sabit olduğu değerlendirilmiştir.
IV. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafii, katılan mağdure vekili ile katılan Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinin, 13.09.2022 tarihli ve 2021/232 Esas, 2022/326 Karar sayılı kararında sanık müdafii, katılan mağdure vekili ile katılan Bakanlık vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafii, katılan mağdure vekili ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
12.04.2023 tarihinde karar verildi.