Yargıtay Kararı 9. Ceza Dairesi 2022/15208 E. 2023/3494 K. 24.05.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/15208
KARAR NO : 2023/3494
KARAR TARİHİ : 24.05.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/80 E., 2021/116 K.
SUÇ : Reşit olmayanla cinsel ilişki
HÜKÜMLER : Düşme, katılan …’in temyiz isteminin kabule değer sayılmasından dolayı reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.

Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 40 ıncı maddesinin ikinci fıkrasında yer alan “Devlet, işlemlerinde, ilgili kişilerin hangi kanun yolları ve mercilere başvuracağını ve sürelerini belirtmek zorundadır” ve 5271 sayılı Kanun’un 34 üncü maddesinin ikinci fıkrasında bulunan “Kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekilleri belirtilir” şeklindeki düzenlemeler nazara alındığında, İlk Derece Mahkemesince bozma üzerine verilen kararda temyiz kanun yolunun açık olduğunun belirtilmesi gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle katılan …’in 24.06.2021 tarihli dilekçesinin temyiz istemli, 09.07.2021 tarihli ek kararın ise temyiz isteminin reddine dair karar olduğu kabul edilerek gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Gümüşhane Ağır Ceza Mahkemesinin, 19.02.2019 tarihli ve 2018/79 Esas, 2019/105 Karar sayılı kararı ile, sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin ikinci fıkrası ve 62 nci maddesi uyarınca 13 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

2. Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin, 18.09.2019 tarihli ve 2019/741 Esas, 2019/700 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.

3. Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesi kararının, sanık müdafileri tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 14. Ceza Dairesinin 10.03.2021 tarihli ve 2020/1853 Esas, 2021/1970 Karar sayılı kararı ile sanığın eyleminin 5237 sayılı Kanun’un 104 üncü maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen takibi şikayete bağlı reşit olmayanla cinsel ilişki suçunu oluşturduğu ve mağdurenin soruşturma evresinde sanık hakkında şikayetçi olmadığını beyan ettiği gözetilerek kamu davasının aynı Kanun’un 73 üncü maddesinin dördüncü fıkrası ve 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası uyarınca düşmesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması karşısında, anılan karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesinin kanuna aykırı olduğundan bahisle bozulmasına karar verilmiştir.

4. Gümüşhane Ağır Ceza Mahkemesinin, 02.06.2021 tarihli ve 2021/80 Esas, 2021/116 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan 5237 sayılı Kanun’un 73 üncü maddesinin dördüncü fıkrası ve 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası uyarınca düşme kararı verilmiştir.

5. Gümüşhane Ağır Ceza Mahkemesi kararının katılan … tarafından temyizi üzerine, 09.07.2021 tarihli ek karar ile katılan …’in temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.

6. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 19.10.2021 tarihli ve 9-2021/105939 sayılı temyiz ret görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.

7. Gümüşhane Ağır Ceza Mahkemesinin ek kararının katılan … tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 27.04.2022 tarihli ve 2021/25764 Esas, 2022/4124 Karar sayılı kararı ile, hüküm tarihinde reşit olup, davaya katılan mağdure Ayşe’nin yokluğunda verilen gerekçeli kararın adı geçene usulüne uygun şekilde tebliğ edilmediğinin dosya kapsamından anlaşılması karşısında, anılan hükümle ilgili temyiz hakkına sahip katılan mağdureye gerekçeli kararın usulünce tebliğiyle tebligat parçası ile sunulduğu takdirde temyiz ve cevap dilekçelerinin eklenip, hükmün katılan mağdure tarafından temyizi halinde bununla ilgili ek tebliğname düzenlenmesinden sonra Dairemize iade edilmek üzere esası incelenmeyen dosyanın mahkemesine gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine karar verilmiştir.

8. Tevdi kararının gereği yerine getirildikten sonra dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 21.11.2022 tarihli ve 9-2022/134305 sayılı Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan …’in Temyiz İsteği
Temyiz isteminin reddine dair kararına itiraz ettiğine ilişkindir.

III. GEREKÇE
Kayden 05.02.2001 doğumlu olup hüküm tarihinde on sekiz yaşından büyük olan mağdurenin babası olan katılan …’in atılı suçtan doğrudan zarar görmeyip, velayet hakkına istinaden davaya katıldığı ancak mağdurenin reşit olmasından dolayı velayet hakkının sona ermesi nedeniyle mahkemece verilen katılma kararının hükümsüz hale geldiği anlaşıldığından, hükmü temyiz etmeye hakkı bulunmayan Adem’in temyiz isteminin reddine dair ek kararda hukuka aykırılık bulunmamıştır. Bu nedenle Tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.

IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Gümüşhane Ağır Ceza Mahkemesinin, 09.07.2021 tarihli ve 2021/80 Esas, 2021/116 Karar sayılı ek kararında katılan … tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden ek kararın, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

24.05.2023 tarihinde karar verildi.