YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/14736
KARAR NO : 2023/2313
KARAR TARİHİ : 12.04.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı
HÜKÜM : Beraat
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Eskişehir 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 09.10.2018 tarihli ve 2018/45 Esas, 2018/155 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında;
Nitelikli cinsel saldırı suçundan, 6545 sayılı değişiklik öncesi hali ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 102 nci maddesinin ikinci fıkrası, 102 nci maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi ile 43 ve 62 nci maddeleri uyarınca 10 yıl 11 ay 7 gün ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, karar verilmiştir.
2. Bu kararın sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 23.03.2022 tarihli ve 2021/7393 Esas, 2022/2808 Karar sayılı kararı ile; daha önceden sanığın babasıyla resmi nikahlı evli olan katılanın, onun ölümünden sonraki dönemde kendisiyle cinsel ilişkiye girmeye yönelik gösterdiği rızanın geçerliliği hususunda sanığın kaçınılmaz hataya düştüğünün gözetilmemesi ve kabule göre de, sanık hakkında Yargıtay (Kapatılan) 14. Ceza Dairesinin 13.02.2018 günlü bozma ilamından önce mahkemece belirlenen 8 yıl 9 ay hapis cezasına ilişkin hükmün sadece sanık müdafii tarafından temyiz edilip, aleyhe temyiz olmaması nedeniyle bu cezanın sanık lehine kazanılmış hak teşkil ettiği gözetilmeden fazla ceza tayin edilmesi, nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. Bozma ilamı üzerine Eskişehir 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 08.09.2022 tarihli ve 2022/150 Esas, 2022/244 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında bozma ilamına uyulup 5237 sayılı Kanun’un 30 uncu maddesi uyarınca sanığın mağdurenin rızası hususunda esaslı bir hataya düştüğü anlaşılmakla 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendi gereğince beraatine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Vekilinin Temyiz İstemi
Aldırılan raporlara göre eylemin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayamayacak akıl ve zeka düzeyinde olan katılanın rızasının geçerli olamayacağı ve tüm dosya kapsamına göre sanığın eylemlerini zorla gerçekleştirdiğinden atılı suçtan cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
İlk Derece Mahkemesinin Kabulüne Göre;
Olayın intikal şekli ve zamanı, mağdurenin aşamalardaki ifadeleri, savunma ile tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, dosyada mübrez Adli Tıp Kurumu Başkanlığının 06.07.2018 tarihli raporunda mağdure …’ün, kurul tarafından 27.06.2018 tarihinde yapılan muayenesinde, Hafif-Orta Derecede Zeka Geriliği saptandığı, adli tahkikat dosyasının incelenmesinde kendisinde saptanmış olan ve hayatının ilk yıllarından başlayıp ömrü boyunca sürecek olan bu zeka geriliğinin mağduru bulunduğu olaydan kaynaklanmadığı, bu duruma göre …’ün 2008 – 03.08.2010 tarihinde mağduru bulunduğu olayda kendisinde mevcut olan zeka geriliğinin hekim olmayanlarca ilk bakışta anlaşılamayabileceği ancak yakın çevresinde yaşayanlarca ve tekrarlayan görüşmelerle anlaşılabileceğinin belirtildiği, buna göre mağdurenin daha önceden sanığın babasıyla resmi nikahlı evli olan mağdurenin, sanığın babasının ölümünden sonraki dönemde sanıkla cinsel ilişkiye girmeye yönelik gösterdiği rızanın geçerliliği hususunda sanığın kaçınılmaz hataya düştüğü gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 30 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca suçun maddi unsurlarından olan mağdurenin rızasına ilişkin bu hatası sonucu yüklenen suç açısından kasten hareket etmiş sayılmayacağından ve bu suçun taksirle işlenmesi hali kanunda cezalandırılmadığından 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendi gereğince beraatine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Sanık hakkında kurulan hükümde, delillerin ve olguların açıklandığı ve ilişkilendirildiği, buna ilişkin gerekçelerin hukuka uygun olduğu anlaşılmış, bu kapsamda ilk derece mahkemesi tarafından bozma üzerine gerçekleştirilen inceleme neticesinde kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Eskişehir 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 08.09.2022 tarihli ve 2022/150 Esas, 2022/244 Karar sayılı kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
12.04.2023 tarihinde karar verildi.