YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/14718
KARAR NO : 2023/2134
KARAR TARİHİ : 10.04.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığı

Suça sürüklenen çocuk hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Nevşehir 2.Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.05.2014 tarihli ve 2013/396 Esas, 2014/404 Karar sayılı kararı ile suça sürüklenen çocuğun, çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ve 31 inci maddesinin üçüncü fıkrası, 62 nci maddeleri uyarınca 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

2. Nevşehir 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.05.2014 tarihli ve 2013/396 Esas, 2014/404 Karar sayılı kararının suça sürüklenen çocuk müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 9.Ceza Dairesinin 02.12.2021 tarihli ve 2021/1810 Esas, 2021/9580 Karar sayılı kararı ile “Suça sürüklenen çocuğun aşamalarda mağdurenin on yedi yaşında olduğunu bildiği yönündeki savunması ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, olayda 5237 sayılı TCK’nın 30. maddesinde düzenlenen hata hükümlerinin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığı tartışıldıktan sonra hükme varılması gerekirken bu konuda herhangi bir değerlendirme yapılmaksızın eksik gerekçe ile yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 230. maddesine muhalefet edilmesi” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.

3. Nevşehir 2.Asliye Ceza Mahkemesinin, 28.04.2022 tarihli ve 2022/107 Esas, 2022/369 Karar sayılı kararı ile suça sürüklenen çocuğun, çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 30 uncu maddesinin birinci ve ikinci fıkraları delaletiyle 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin üçüncü fıkrasının (d) bendi ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.

4. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan 13.11.2022 tarihli ve 9-2022/136308 sayılı, temyiz ret görüşü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Mağdure vekili temyiz dilekçesinde; “Atılı suçun yasal unsurları oluştuğu ve yapılan yargılama sonucu sübut bulduğu ortada iken SSÇ’nin suçtan kurtulmaya matuf yaşını öyle biliyordum şeklindeki savunmasına bağlı kalarak hata ettiği gerekçesiyle mahkûmiyet kararı verilmesi yerine aksi yönde karar kurulması yasaya aykırı olmuştur.” şeklindeki gerekçeyle kararın bozulmasını talep etmiştir.

III. OLAY VE OLGULAR
İlk Derece Mahkemesi tarafından, mağdurenin suç tarihi olan 2012 yılı Kasım veya Aralık ayında arkadaşlık yapmakta olduğu suça sürüklenen çocuğun konutuna geldiği, konutta birlikte bulundukları sırada mağdure ile suça sürüklenen çocuğun öpüştükleri, iddiasıyla açılan kamu davasında, suça sürüklenen çocuğun aşamalarda mağdurenin on yedi yaşında olduğunu bildiği yönündeki savunması ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, olayda suça sürüklenen çocuğun lehine değerlendirmeyle bu hatasından yararlanması gerektiğinden ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.

IV. GEREKÇE
Sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 30 uncu maddesinin uygulanması halinde hüküm kısmında sanığın beraati yerine ceza verilmesine yer olmadığına şeklinde karar verilmiş olması hukuka aykırı görülmüştür.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle, Nevşehir 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 28.04.2022 tarihli

ve 2022/107 Esas, 2022/369 Karar sayılı kararına yönelik mağdure vekilinin temyiz itirazları yerinde görüldüğünden hükmün Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

10.04.2023 tarihinde karar verildi.