YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/14705
KARAR NO : 2023/1910
KARAR TARİHİ : 03.04.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun’un 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 17.12.2012 tarihli ve 2012/40125 Esas sayılı iddianamesi ile; sanık hakkında katılan mağdurlara karşı üç kez çocuğun cinsel istismarı suçundan cezalandırılması talep olunmuştur.

2. İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.05.2013 tarihli ve 2013/69 Esas, 2013/370 Karar sayılı kararı ile beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan (üç kez) yargılama
yapılması gerektiği gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir.

3. İzmir 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 24.03.2016 tarihli ve 2013/261 Esas, 2016/111 Karar sayılı kararı ile; sanığın eylemleri bütün halinde zincirleme şekilde cinsel taciz kabul edilecek bu suçtan lehe olduğu kabul edilen 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik öncesi haliyle, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 105 inci maddesinin birinci fıkrası, 43 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkraları, 62 nci maddesi ve 53 üncü maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

4. Anılan karara karşı sanık müdafii ile katılan mağdur … vekilinin temyiz yoluna başvurması ile Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 15.09.2021 tarihli ve 2021/21465 Esas, 2021/7679 Karar sayılı kararı ile; katılan mağdur vekilinin temyizinin reddi ile sanık müdafiinin temyizinin incelenmesinde suçun gerektirdiği cezanın üst sınırı itibariyle basit yargılama usulünün uygulanması ile sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmek üzere kararın bozulmasına karar verilmiştir.

5.Bozma kararı üzerine Mahkemesince takdiren genel hükümlere göre yargılama yapılmasına karar verilmekle, İzmir 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 30.05.2022 tarihli ve 2021/428 Esas, 2022/200 Karar sayılı kararı sanık hakkında cinsel taciz suçundan, lehe olduğu kabul edilen 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik öncesi haliyle, 5237 sayılı Kanun’un 105 inci maddesinin birinci fıkrası, 43 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkraları, 62 nci maddesi ve 53 üncü maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz İsteği
Eylemin nitelendirilmesine göre, yargılamanın genişletilmesine ilişkin taleplerinin gerekçesiz olarak reddedildiğine, mağdurların beyanlarının hem kendi içerisinde ve hem de birbiriyle çelişkili olduğuna, ifadelerinin hayatın olağan akışına uygun olmadığına, mağdurların beyanları karşısında sanığın penisinde yaralanma olup olmadığı konusunda rapor alınması gerektiğine, Cumhuriyet savcısının esas hakkındaki mütalaasının ayrıntıları içermediğine, tanık beyanları karşısında taraflar arasında husumet bulunduğuna, şüpheden sanık yararlanır ilkesinin ve yapılan keşiften edinilen izlenimden de sanığın atılı suçu elverişli vasıta açısından da işlemesinin olanaklı olmadığına ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Sanık ile kardeş olan yaşı küçük katılan mağdurlar … ve …’ın karşılıklı konumlardaki konutlarda ikamet ettikleri, 27.11.2012 tarihinde katılan mağdurlar … ve …’nın, komşuları olan katılan mağdur … ile ikamette yalnız bulundukları sırada, katılan mağdur …’ın pencereden baktığında karşı binada oturan sanığın perdesi açık vaziyetteki camdan alt kıyafetini indirip cinsel organını çıkararak gösterdiğini görmesi üzerine bağırması ile diğer katılan mağdurların adı geçenin yanına geldiği, bu kez sanığın koltuğun üzerine çıkarak cinsel organını tüm katılan mağdurlara karşı gösterip parmağını salladığı, olayın kolluk kuvvetlerine intikal etmesi ile katılan mağdur …’in alınan ifadesinde sanığın öncesinde de cinsel organını açarak kendisine gösterdiğini beyan ettiği hadise ile ilgili olarak Mahkemesince yapılan yargılama neticesince sanığın eylemleri sabit görülerek mahkumiyetine dair hüküm kurulmuştur.

IV. GEREKÇE
1. Oluş ve kabule göre; sanığın, katılan mağdur …’e karşı farklı günlerde cinsel organını teşhir ettikten sonra son eyleminde tüm katılan mağdurlara karşı cinsel organını teşhir etmesi karşısında, cinsel taciz eylemi nedeniyle belirlenen temel ceza, suçun birden fazla kişiye karşı işlenmesi nedeniyle 5237 sayılı Kanun’un 43 üncü maddesinin ikinci fıkrası uyarınca artırıldıktan sonra, suçun katılan mağdur …’e karşı değişik zamanlarda işlenmesi nedeniyle aynı Kanunun 43 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca yeniden artırılmayarak eksik cezaya hükmolunması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemlerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırılarak vicdanî kanıya ulaşıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile eleştiri haricinde yaptırımların doğru biçimde belirlendiği, buna ilişkin gerekçelerin hukuka uygun olduğu anlaşılmakla, hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İzmir 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 30/05/2022 tarihli ve 2021/428 Esas , 2022/200 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden eleştiri haricinde herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz isteğinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

03.04.2023 tarihinde karar verildi.