YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/14330
KARAR NO : 2023/2225
KARAR TARİHİ : 11.04.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Beraat
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Manisa Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 11.07.2013 tarihli ve 2013/3394 Esas numaralı iddianame ile sanığın beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan dava açılmıştır.
2. Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 26.11.2014 tarihli ve 2013/260 Esas, 2014/430 Karar sayılı kararı ile sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesi ve 53 üncü maddesi uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3. Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 26.11.2014 tarihli ve 2013/260 Esas, 2014/430 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 30.03.2022 tarihli ve 2021/3240 Esas, 2022/3019 Karar sayılı kararı ile olayın intikal şekli ve zamanı, mağdurenin aşamalardaki çelişkili beyanları, savunma ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair soyut iddia dışında cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesi nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 16.09.2022 tarihli ve 2022/117 Esas, 2022/180 Karar sayılı kararı ile sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraatine karar verilmiştir.
5. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan 03.11.2022 tarihli 9-2022/132874 sayılı katılan mağdure vekilinin temyiz isteminin reddi ve Bakanlık vekilinin temyiz isteminin onanması görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Katılan Vekilinin Temyiz İstemi
Tüm deliller toplanmadan sanık hakkında beraat kararı verildiğine, verilen kararın adalete hakkaniyete aykırı olduğuna ve bozulması gerektiğine ilişkindir.
B. Bakanlık Vekilinin Temyiz İstemi
Usul ve kanuna aykırı yerel mahkeme kararının sanık aleyhine bozulması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Katılan …’nin Turgutlu’da çocuk evinde kaldığı ve sürekli buradan kaçtığı, suç tarihinde yine çocuk evinden kaçarak sanık …’un da çalıştığı internet kafeye gittiği, internet kafenin önünde beklediği sırada sanığın teklifi üzerine katılanın kendi rızasıyla sanığın amcasına ait eve gittikleri, sanığın katılanı belinden tutarak merdivenlerden çıkardığı, sarıldığı ve öpmeye başladığı, katılanın üzerindeki gömleği çıkardığı, göğüslerini öpüp ellemeye başladığı, daha sonra katılanın üzerindeki pantolonunu çıkardığı, katılanın bu eylemlere direndiği, sanığın herhangi bir cinsel ilişki gerçekleştirmediği, organ vesair cisim sokma durumunun söz konusu olmadığı iddiasıyla dava açılmış, sanığın aşamalarda benzer olan savunmalarında üzerine atılı suçlamaları kabul etmediği, katılanın kendisini sevdiğinden bahsettiği, katılanın beyanları arasında çelişkiler bulunduğu, yine olay sonrası katılanın direndiğini gösterir şekilde aldırılan hastane raporunda herhangi bir darp cebir izine rastlanmadığı, katılan hakkında alınan rapora göre halen bakire olduğu, akut ve kronik livatanın maddi delillerine rastlanılmadığının bildirildiği, dosyada beyanları alınan tanıkların olayın gerçekleştiğine ilişkin herhangi bir beyanlarının bulunmadığı, katılanın ilk şikâyetini olaydan 10 gün sonra yaptığı, katılanın yaşının on beşten büyük olduğu, olayda organ sokmak suretiyle herhangi bir eylemin gerçekleştiğine dair delil ve beyan bulunmadığı, tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair soyut iddia dışında cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığından beraatine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Sanık hakkında kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde, sanık hakkında katılana yönelik atılı suçu işlediğine yönelik cezalandırılmalarına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmaması nedeniyle hukuka aykırılık görülmemiştir.
2. Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan vekilinin ve Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
3. Mahkeme tarafından verilen kararın temyizinin 1412 sayılı Kanun hükümlerine tabi olması nedeniyle Tebliğnamedeki katılan vekilinin temyizinin reddine ilişkin görüşe istirak edilmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 16.09.2022 tarihli ve 2022/117 Esas, 2022/180 Karar sayılı kararında katılan vekili ve Bakanlık vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan vekili ve Bakanlık vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
11.04.2023 tarihinde karar verildi.