YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/13690
KARAR NO : 2023/303
KARAR TARİHİ : 24.01.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI :
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin, 27.02.2018 tarihli ve 2017/2644 Esas, 2018/340 Karar sayılı kararının, sanık müdafii tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:
I. HUKUKİ SÜREÇ
1. Sanık hakkında nitelikli cinsel saldırı suçundan yapılan yargılama neticesinde İstanbul Anadolu 8. Ağır Ceza Mahkkemesinin 09.02.2017 tarihli, 2016/252 Esas, 2017/33 Karar sayılı kararıyla müsnet suçtan mahkumiyetine karar verildiği,
2. İstanbul Anadolu 8. Ağır Ceza Mahkkemesinin 09.02.2017 tarihli, 2016/252 Esas, 2017/33 Karar sayılı kararınının o yer Cumhuriyet savcısı, sanık müdafii ve müşteki Bakanlık vekilince istinafı üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 27.02.2018 tarihli ve 2017/2644 Esas, 2018/340 Karar sayılı kararı istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği,
3. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 27.02.2018 tarihli ve 2017/2644 Esas, 2018/340 Karar sayılı kararının müşteki Bakanlık vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 06.06.2022 tarih ve 2021/22612 Esas, 2022/5507 Karar sayılı ilamıyla temyiz isteminin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 298 inci maddesi uyarınca reddine karar verildiği,
4. Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 06.06.2022 tarih ve 2021/22612 Esas, 2022/5507 Karar sayılı ilamı sonrasında sanık müdafiin anılan karara karşı sanık lehine itiraz yoluna başvurulması amacıyla gönderilen 15.09.2022 tarihli dilekçesi nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18.10.2022 tarihli ve KD-2022/128508 sayılı sanık müdafiin dilekçesinin Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 24.02.2022 gün, 2019/16-573 Esas, 2022/119 Karar sayılı ilamı uyarınca süresinde ve geçerli temyiz dilekçesi kabul edilip dosyanın yeniden incelenerek temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanması görüşlü Tebliğnameyle Daireye tevdi edildiği,
Anlaşılmıştır.
II. GEREKÇE
1. Sanığın yokluğunda verilip 19.03.2018 tarihinde usûlüne uygun şekilde tebliğ edilen karara karşı, 5271 sayılı Kanunu’nun 291 inci maddesinin birinci fıkrasında belirlenen 15 günlük kanunî süre geçtikten sonra 15.09.2022 tarihinde temyiz isteminde bulunulduğu anlaşılmakla, sanık müdafiin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca reddine karar vermek gerekmiştir.
2. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 24.02.2022 gün, 2019/16-573 Esas, 2022/119 Karar sayılı ilamının içeriği itibarıyla tutuklu veya hükümlü sanıklar açısından geçerli olduğu, incelenen dosyanın sanığının ise karar tarihinde tutuklu veya hükümlü olmadığı anlaşıldığından sanık müdafiin sonradan sunduğu temyiz dilekçesinin geçerli sayılması yönündeki Tebliğname görüşüne iştirak edilmemiştir.
III. KARAR
Gerekçede açıklanan nedenle sanık müdafiin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca İstanbul Anadolu 8. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
24.01.2023 tarihinde karar verildi.