YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/13217
KARAR NO : 2023/929
KARAR TARİHİ : 27.02.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI :

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesinin, 01.10.2020 tarihli ve 2020/1411 Esas, 2021/979 Karar sayılı kararının, katılan Bakanlık vekili tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:

Ayrıntıları, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 10.10.2019 tarihli ve 2019/9.MD-355 Esas, 2019/596 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere; katılan Bakanlık vekilinin yokluğunda verilen ve 10.08.2021 tarihinde usulüne uygun şekilde tebliğ edilen karara karşı, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 291 inci maddesinin birinci fıkrasında belirlenen kanunî süre içerisinde sunduğu 10.08.2021 tarihli temyiz dilekçesinde, aynı Kanun’un 294 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçesinde “Mahkemenin tamamen takdiri bir yorumla kusurun yoğunluğu, suçun işleniş biçimi, meydana gelen zararın ağırlığını göz önüne alarak ve gerekli incelemeleri yaparak karar vermesi
gerekirken ihmal etmesi usule ve yasaya aykırılık teşkil etmektedir” şeklindeki ifadelerin dosyaya

özgüleştirilen bir gerekçe olmadığı, bu yönüyle tesis edilen hükme münhasır herhangi bir temyiz sebebi gösterilmediği anlaşılmakla, katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Bakırköy 10. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

27.02.2023 tarihinde karar verildi.