YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/12143
KARAR NO : 2023/735
KARAR TARİHİ : 20.02.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI :

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Denizli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.06.2014 tarihli ve 2013/422 Esas, 2014/329 Karar sayılı kararı ile sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

2. Denizli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.06.2014 tarihli ve 2013/422 Esas, 2014/329 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 03.11.2021 tarihli ve 2021/1566 Esas, 2021/8821 Karar sayılı kararı ile sair temyiz itirazlarının reddine, sanık müdafiinin lehe hükümlerin uygulanmasını talep etmesi karşısında 5237 sayılı Kanun’un 62 nci maddesinin birinci fıkrasının denetime elverişli gerekçe gösterilerek uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerekirken kanun maddesinin tekrarı suretiyle anılan maddenin uygulama dışı bırakılmasının kanuna aykırı olduğundan bahisle bozulmasına karar verilmiştir.

3. Denizli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.06.2022 tarihli ve 2022/307 Esas, 2022/566 Karar sayılı kararı ile sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 62 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Sanık müdafiinin temyiz isteği; mağdure beyanı dışında delil olmaması nedeniyle beraat kararı verilmesi, aksi düşünülse dahi sanığın sabıkasız oluşu nedeniyle takdiri indirim uygulanması istemine ilişkindir.

2. Katılanlar vekilinin temyiz isteği; suçun işlendiği yer ve zaman, sanığın mağdurenin hem cinsel organını ellemesi, hem de dilini mağdurenin dudağına değdirmesi nedeniyle kastının yoğunluğu dikkate alınarak teşdit uygulanması ve takdiri indirim yapılmaması istemine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Denizli Cumhuriyet Başsavcılığının 23.08.2013 gün ve 2013/6403 Esas sayılı iddianamesi ile sanığın işlettiği kuaför dükkanına ablasıyla birlikte gelen mağdureyi ablasının saçı boyandığı esnada balkona çağırarak kucağına oturttuğu, iç çamaşırının üzerinden cinsel bölgesini okşadığı ve dilini mağdurenin dudağına değdirdiğinden bahisle çocuğun cinsel istismarı suçundan kamu davası açıldığı, sanığın atılı suçlamaları reddettiği, mahkemece yapılan yargılama neticesinde teşhis tutanağı, mağdurenin tutarlı beyanlarını doğrular nitelikteki kamera kayıtları, tanıkların görgüsünün olmaması, iftira sebebi ya da husumet bulunmaması nedeniyle çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkûmiyetine, sanığın sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları ve cezanın geleceği üzerindeki olası etkilerine göre verilen cezasından 5237 sayılı Kanun’un 62 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca takdiri indirim yapılmasına yer olmadığına karar verilmiş, sanık müdafiinin temyizi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 03.11.2021 tarihli ve 2021/1566 Esas, 2021/8821 Karar sayılı sair temyiz itirazlarının reddine, sanık müdafiinin lehe hükümlerin uygulanmasını talep etmesi karşısında 5237 sayılı Kanun’un 62 nci maddesinin birinci fıkrasının denetime elverişli gerekçe gösterilerek uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerekirken kanun maddesinin tekrarı suretiyle anılan maddenin uygulama dışı bırakılmasının kanuna aykırı olduğundan bahisle verilen bozma kararı sonrasında mahkemece yeniden yapılan yargılama neticesinde aynı gerekçelerle sanığın atılı suçtan mahkûmiyetine, sanığın sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları ve cezanın geleceği üzerindeki olası etkilerine göre verilen cezasından Türk Ceza Kanunun 62 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca takdiri indirim yapılmasına karar verilmiştir.

IV. GEREKÇE
A. Sanık Müdafiinin Sübuta Yönelik Temyiz İsteği Yönünden
İntikal şekli ve zamanı, sanık savunması, mağdurenin beyanları, kamera görüntülerinin çözümüne ilişkin bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın mağdureye yönelik iddia konusu eylemleri gerçekleştirdiği anlaşıldığından, temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.

B. Katılanlar Vekilinin Cezanın Alt Sınırdan Uzaklaşılarak Belirlenmesine İlişkin Temyiz İsteği Yönünden
Mahkemece 5237 sayılı Kanun’un Cezanın belirlenmesi başlıklı 61 inci maddesinin birinci fıkrasında belirtilen kriterler ile aynı Kanun’un 3 üncü maddesinin birinci fıkrasında ifade edilen cezada orantılılık ilkesi göz önünde bulundurulmak suretiyle sanık hakkında kurulan hükümde temel cezanın, suçun işleniş biçimi, suçun işlendiği zaman ve yer, suç konusunun önem ve değeri, sanığın kastının derecesi ile güttüğü amaç ve saik dikkate alınarak, alt sınırdan uzaklaşılmasını gerektirir bir neden de tespit edilemediğinden, sanığın takdiren ve tercihen cezanın 3 yıl hapis cezası olarak belirlenmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden, temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.

C. Sanık Müdafiinin Takdiri İndirim Uygulanması, Katılanlar Vekilinin ise Takdiri İndirim Uygulanmamasına Yönelik Temyiz İstekleri Yönünden
Sanık hakkında kurulan hükümde 5237 sayılı Kanun’un 62 nci maddesinin birinci fıkrası kapsamında takdiri indirim nedeni uygulanmasına karar verilip verilmeyeceğinin değerlendirilerek uygulanmasına karar verildiği görülmekle temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Denizli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.06.2022 tarihli ve 2022/307 Esas, 2022/566 Karar sayılı kararında sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

20.02.2023 tarihinde karar verildi.