Yargıtay Kararı 9. Ceza Dairesi 2022/12121 E. 2023/2209 K. 11.04.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/12121
KARAR NO : 2023/2209
KARAR TARİHİ : 11.04.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Beraat

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Denizli 4. Ağır Ceza Mahkemesinin, 13.04.2017 tarihli ve 2016/257 Esas, 2017/133 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan beraat kararı verilmiştir.

2. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin, 16.10.2018 tarihli ve 2017/2029 Esas, 2018/80 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemi sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Sanık hakkında sanığın mağdureye “Sen kız mısın değil misin bakacağım” şeklinde söz söyleyip, pantolonunu dizlerine kadar indirdiği, cinsel istismarda BULUNDUĞUNDAN bahisle kamu davası açılmış ise de mağdurun mahkemedeki beyanında sanığın kendisinin pantolonunu indirmiş olmasına rağmen, kendisine dokunmadığını, bu nedenle sanık hakkında şikayetçi olmadığını söylediği, … ise, sanık ile …’ın birlikte yürüyerek, kendilerinden uzaklaştıklarını, hatta mağdure …’ın sonradan kendisine anlatımlarına göre, inşaata giderek, sanığın mağdure ile zorla ters ilişkiye girdiğini söylediğini beyan ettiği, mağdure …’ın anlatımlarından farklı ve çelişkili beyanda bulunduğu, tanıklar … ve … ise mağdurelerin anlatımlarından daha farklı çelişkili beyanlarda bulundukları, mağdurenin hazırlık aşamasında elde edilen adli raporu incelendiğinde, sadece avuç içlerinde bir kızarıklık olup, başka bir bulguya rastlanmadığına dair raporu da nazara alınarak, sanığın üzerine atılı suçlarını işlediğine dair cezalandırılmasına yeterli, kesin ve inandırıcı bir delil elde edilmediğinden beraatine karar verildiği anlaşılmıştır.

B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
Bölge Adliye Mahkemesinin gerekçesi ve tüm dosya kapsamına göre, yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırılarak vicdani kanıya ulaşıldığı anlaşılmakla, katılan Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin, 16.10.2018 tarihli ve 2017/2029 Esas, 2018/80 Karar sayılı kararında katılan Bakanlık vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca İlk Derece Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

11.04.2023 tarihinde karar verildi.