YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/11742
KARAR NO : 2023/2647
KARAR TARİHİ : 02.05.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2019/1839 E., 2019/1855 K.
SUÇ : Cinsel istismar
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Bolu 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 28.06.2019 tarihli ve 2019/197 Esas, 2019/245 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında cinsel istismar suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
2. Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin, 14.11.2019 tarihli ve 2019/1839 Esas, 2019/1855 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik mağdur vekilinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 237 nci maddesi ve 279 uncu maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca reddine, Cumhuriyet savcısı ve katılan Bakanlık vekilinin istinaf başvurusunun aynı kanunun 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
3. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 21.08.2022 tarihli ve 2021/65748 sayılı, onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi olunmuştur.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Bakanlık Vekilinin Temyiz İstemi
Sanığın atılı suç nedeniyle en üst hadden ve indirimsiz olarak cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Mağdurun kendi isteği ile öğrenci rehberlik servisine giderek amcası olan sanığın kendisini zaman zaman ikametlerinde bulundukları sırada bacaklarına dokunarak taciz ettiğini ve buna da ” cimciklemek” dediğini, yine amcasının cinsel organını kendisine değdirdiğini, kendisine ‘ben sana 200 TL vereyim, Galatasaray forması alayım, sen de benim cimciklememe izin ver’ şeklinde mesajlar gönderdiğini, olayı annesi olan şikayetçi …’e ve tanık olarak beyanı alınan Y. G.’ye anlattığını, annesinin kendisine ‘zamanında bana da yapmıştı, kimseye söyleme, uzak dur amcandan’ şeklinde cevap verdiğini beyan etmiş, savcılık ve mahkeme aşamasında sanığın kendisine cinsel davranışta bulunmadığını söyleyerek beyanlarından dönmüştür. Sanık da aşamalarda suçlamaları kabul etmemiştir. Sanık ve mağdur arasındaki whatsapp yazışmalarının herhangi bir suç unsuru olmayan anlamsız, şakalaşma amacıyla yapılan ve emoji olarak adlandırılan çizgi karakterlerin kullanıldığı bir görüşme içeriği olduğu anlaşılmıştır. Bu haliyle sanığın eylemlerini cinsel saikle gerçekleştirildiğinden söz edilemeyeceği kanaatine varıldığından sanığın beraatine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
5271 sayılı Kanun’un 288 ve 294 üncü maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanun’un 289 uncu maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ve Bakanlık vekilinin temyiz dilekçesinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, sanık hakkında kurulan hükümde, delillerin ve olguların açıklandığı ve ilişkilendirildiği, buna ilişkin gerekçelerin hukuka uygun olduğu anlaşılmış, bu kapsamda Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin, 14.11.2019 tarihli ve 2019/1839 Esas, 2019/1855 Karar sayılı kararında katılan Bakanlık vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Bolu 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,02.05.2023 tarihinde karar verildi.