YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/9502
KARAR NO : 2023/5409
KARAR TARİHİ : 20.09.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/160 E., 2015/254 K.
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık haklarında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Şanlıurfa 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 16.09.2015 tarihli ve 2015/160 Esas, 2015/254 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
2. Dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 03.05.2019 tarihli ve 14-2015/372674 sayılı onama görüşlü Tebliğname ile Dairemize tevdii edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Mağdure Vekilinin Temyiz Talebi;
Mağdurenin on beş yaşından küçük olmasına rağmen on beş yaşından büyük kabul edilmesine, eylemin cebir ve tehditle işlenmiş olmasına rağmen sanık lehine hüküm kurulmasının usul ve kanuna aykırı olduğuna ve kararın bozulması talebine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
İlk Derece Mahkemesince; sanığın on beş yaşını tamamlayan mağdure ile vajinal yoldan mağdurenin rızası ile ilişkiye girdiği, sanık savunmalarının aksine mağdurenin soyut beyanlarından başka sanığın mağdureye cebir ve tehdit uyguladığına ilişkin dosyada başkaca bir delilin bulunmadığı, gibi mağdurenin duruşmadaki beyanında da ” İlk önce sanık pantolonunun zincirini açtı, bana da kendi kıyafetlerini çıkar dedi, bende korktum, kaçma umuduyla söylediklerini yaptım. Sanık bana herhangi bir tehditte bulunmadı, ben sadece korktum,” şeklindeki ifadeleri de dikkate alındığında sanığın mağdureye yönelik cebir ve tehdit içeren eyleminin sabit olmadığı, mağdurenin sanığın kızı, damadı ve çocukları ile birlikte kaldıkları evde mağdurenin iddia ettiği şekilde cebir ve tehdit uygulayarak belirtilen eylemi gerçekleştirmesinin hayatın olağan akışına aykırı olacağı gibi rızası bulunmaksızın mağdurenin Suriye ülkesinden sanıkla birlikte Türkiye’ye gelmesinin de mümkün olmadığı ve mağdurenin hakkında düzenlenen raporlarda rızaya aykırı zorla ilişkiye girildiğine ilişkin bir bulgu tespit edilemediği, sanığın bu şekilde on beş yaşını tamamlayan mağdurenin rızasına binaen birlikte olduğu kanaatine varılmakla beraat kararı verilmiştir.

IV. GEREKÇE
Suçun unsurlarına etkisi bakımından mağdurenin yaşının resmi kanallardan (Göç İdaresi) usulüne uygun şekilde araştırılarak mağdure adına düzenlenmiş “Göçmen Belgesi” getirtilerek onaylı örneği dosyaya alındıktan sonra mağdure hakkında yaş tespitine yönelik düzenlenen Şanlıurfa Adlî Tıp Şube Müdürlüğünün 26.02.2015 tarih 2015/687 sayılı, 11.08.2015 tarih 2015/2228 sayılı raporlar ile Şanlıurfa … Akif İnan Eğitim ve Araştırma Hastanesinin 12.08.2014 tarih 47818 sayılı raporlarda radyoloji uzmanın bulunmadığı anlaşıldığından mağdurenin dosyada mevcut kemik grafilerinin içinde radyoloji uzmanı bulunan sağlık kuruluna gönderilerek suç tarihindeki gerçek yaşıyla ilgili rapor aldırılıp, duraksama halinde Adlî Tıp Kurumundan da görüş alınması ile gerçek yaşı bilimsel olarak saptandıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması hukuka aykırı bulunmuş, açıklanan nedenlerle Tebliğnamede onama isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Şanlıurfa 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 16.09.2015 tarihli ve 2015/160 Esas, 2015/254 Karar sayılı hükme yönelik katılan mağdure vekilinin temyiz itirazları yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

20.09.2023 tarihinde karar verildi.