YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/7754
KARAR NO : 2023/5690
KARAR TARİHİ : 28.09.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/64 E., 2015/199 K.
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzeltilerek onama

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı, temyiz isteminin vekalet ücretiyle sınırlı olduğu yapılan inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
Diyarbakır 7. Ağır Ceza Mahkemesinin, 27.05.2015 tarihli ve 2015/64 Esas, 2015/199 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, yüklenen suçların sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.

II.TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz İsteği
Sanığın mağdureye yönelik eylemi nedeniyle kurulan beraat hükmü sonucunda vekalet ücretine hükmedilmemesine ilişkindir.

III.OLAY VE OLGULAR
Her ne kadar sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kamu davası açılmış ise de, mağdurenin Alanya ilçesinden Diyarbakır iline sanığın yanına geldiği, sanığın ikametinde kendi rızası kapsamında kaldığı, sanığın zorlamasının dosya kapsamında mevcut olmadığı gibi, mağdurenin sanığın cinsel ilişki teklifinde bulunduğunu, ancak kendisinin kabul etmemesi nedeni ile sanık tarafından darp edildiğine dair beyanının hayatın olağan akışına aykırı olduğu, sanığın atılı suçları işlediğine dair kesin ve yeterli delil elde edilemediği anlaşılmakla sanığın atılı suçlardan beraatine karar verilmiştir.

III.GEREKÇE
Mahkemece gerçekleştirilen yargılama neticesinde; Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 14 üncü maddesinin beşinci fıkrası gereğince yargılama sırasında kendisini vekaletnameli müdafii ile temsil ettiren ve beraatine karar verilen sanık lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi hususu Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün hukuka aykırılık olarak görülmüştür.

IV. KARAR
Gerekçede açıklanan nedenle, Diyarbakır 7. Ağır Ceza Mahkemesinin, 27.05.2015 tarihli ve 2015/64 Esas, 2015/199 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun’un 322 nci maddesinin verdiği yetkiye istinaden düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasına “2015 yılı Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 14 üncü maddesinin beşinci fıkrası uyarınca belirlenen 3.000 TL maktu vekalet ücretinin Hazineden alınarak kendisini vekaletnameli müdafii ile temsil ettiren sanığa ödenmesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükümlerin Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

28.09.2023 tarihinde karar verildi.