YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/7377
KARAR NO : 2023/6366
KARAR TARİHİ : 16.10.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/120 E., 2015/161 K.
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Kayseri 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 21.05.2015 tarihli ve 2015/120 Esas, 2015/161 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında katılan mağdureye karşı çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223
üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Mağdure Vekilinin Temyiz İstemi
Dosyada sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken beraatine karar verilmesinin usul ve kanuna aykırı olduğuna ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
İlk Derece Mahkemesince; ”İddia, sanık savunması, katılan ve mağdur katılan beyanı, emanet makbuzu, tedbir, hafıza kartı inceleme tutanağı, telefon mesaj tutanağı, yakalama tutanağı, doktor raporları, nüfus ve sabıka kaydı, deliller, dosyada bulunan tüm tutanak ve belgeler ile tüm dosya kapsamı bütünüyle değerlendirilmek suretiyle; Sanık …’un mağdure kızı … …’nın 06.03.2015 tarihli Kayseri Çocuk İzleme Merkezi Adli Görüşme odasındaki beyanına göre suç tarihinde mağdurenin babasının yanına gelerek yatağına yattığı iç çamaşırlarını yukarı doğru sıyırdığı elleriyle gögüslerine dokunduğu gögüslerini ağzına alıp emdiği bu sırada babasının üzerinde atlet olduğu altının giyinik olduğu daha sonra babasının atletini sıyırdığı, gögüslerini mağdurenin gögüslerine sürdüğü kendisinin baba yapma günah dediğinde bir şey olmaz dediğini ve annene söylersen seni öldürürm dediği ve bu şekilde ifade vermesi üzerine sanığın mağdureye karşı basit cinsel istirsmarı suçundan TCK’nın 103/1. 103/1-a-b-c maddeliri gereğince cezalandırılması için kamu davası açılmıştır.
Mağdure mahkeme huzurunda benzer ifadelerde bulunmuş ancak daha önceki ifadesinde sanığın memesini emdiğini beyan etmiş isede mahkeme huzurunda yalnızca kendi göğsü ile mağdurenin gögsünü birbirine sürttüğünü söylemiştir. Mağdurenin annesi sanıktan şikayetçi olmuş ve cezalandırılmasına talep etmiştir. Sanık tüm aşamalarda suçlamaları kabul etmiyerek beraatine talep etmiştir. Kayseri 4. Aile Mahkemesinin 2013/848 Esas, 2014/28 Karar sayılı dosyasının incelenmesinde: Davalının … …, davacının …, dava konusunun anlaşmalı boşanma, dava tarihinin 30/09/2013 olduğu, mahkemenin 13.01.2014 tarih 2013/848-2014/28 E/K sayılı kararıyla tarafların anlaşmalı olarak boşanmalarına tarafların reşit olmayan müşterek çocuklarının velayetlerinin babalarına verilmesine karar verildiği ve iş bu kararın 13.01.2014 tarihinde kesinleştiği görülmüştür.
Kayseri 1.ASLCM’nin 2014/940 esas sayılı dosyasının incelenmesinde: Katılan sanıkların dosyamız müştekisi ve sanığı … ve … olduğu, mağdurun dosyamız mağduru … olduğu, suçun basit yaralama ve tehdit, suç tarihinin 07.12.2014 olup mahkemenin 26.02.2015 tarih, 2014/940- 2015/74 E/K sayılı kararıyla katılan sanık …’un mağdura yönelik kasten yaralama ve tehdit, diğer katılan sanık …’ya yönelik kasten yaralama eyleminden ayrı ayrı HAGB kararı verildiği, katılan sanık …’nın ise diğer katılan sanık …’a yönelik basit yaralama suçundan eylemin meşru müdafaa kapsamında kaldığından bahisle ceza verilmesine yer olmadığına karar verilerek iş kararın 06.03.2015 tarihinde kesinleşmiş olduğu görüldü, 26.02.2015 tarihli duruşmaya …, … ve … nun katılmış oldukları görülmüştür. Her ne kadar sanık hakkında ”çocuğun basit cinsel istismarı” suçundan dolayı cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmış ise de, sanığın savunmalarında üzerine atılı suçlamayı kabul etmediğini beyan etmesi, müşteki ile sanık arasında boşandıktan sonra yukarda incelenen “basit yaralama ve tehdit” suçundan davalar açılması ile aralarında husumet oluşması, sanığın suç tarihinden bir gün önce 25.02.2015 günü başka bir bayanla resmi olarak evlendiği, bu şekilde bir gün sonra öz kızına cinsel istismarda bulunmasının halin icabına uygun olmaması, suç tarihi itibari ile mağdurenin babasının yeni bir evlilik yapmasından ötürü kıskançlık saiki ile böyle bir beyan vermiş olabileceği, müşteki olan eski eşinin olaydan sonra mağdureyi gelip alması için kendisine 28.02.2015 günü ve yine 03.03.2015 günü mesajlar çektiği çekilen mesajların dosya içinde tutanak ile tespit edildiği, bu mesajlar ile müştekinin de sanığa kızını yeniden telsim edecek kadar güvenmesi, mağdurenin ve sanığın alınan doktor raporlarında herhangi bir darp-cebir izine rastlanmaması, mağdurenin soruşturma aşamasındaki beyanında sanığın göğüslerini ağzına alıp emdiğini beyan etmiş ise de yargılama aşamasında göğüslerini emmediğini beyan etmesi ile çelişkili beyanları nazara alınarak sanığın tüm aşamalardaki inkar yollu savunmalarının aksine üzerine atılı suçu işlediğine dair mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığından müsnet suçta delil yetersizliği nedeniyle beraatine karar verilerek yazılı hüküm kurulmuştur.” gerekçesiyle sanığın beraatine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Mahkemenin gerekçesi; yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırılarak vicdani kanıya ulaşıldığı anlaşılmakla, sanık hakkında kurulan hükümde hukuka aykırılık görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Kayseri 2.Ağır Ceza Mahkemesinin, 21.05.2015 tarihli ve 2015/120 Esas, 2015/161 Karar sayılı kararında katılan mağdure vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan mağdure vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
16.10.2023 tarihinde karar verildi.