YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/7011
KARAR NO : 2023/1416
KARAR TARİHİ : 15.03.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Beraat
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Adana 8. Ağır Ceza Mahkemesinin, 13.04.2015 tarihli ve 2014/359 Esas, 2015/153 Karar sayılı kararı ile sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraatine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan …’ın Temyiz İsteği
Verilen hükmün bozulmasına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
2011 yılında gerçekleştiği iddia olunan cinsel istismar eylemine ilişkin olarak katılan …’ın kızını ararken sürekli bahçesinde oynadığı ve sanığın geçici olarak göz kulak olduğu tanık …’e ait eve geldiği, anahtarın kapının üzerinde olduğu, anahtarı çevirerek kapıyı açıp içeri girdiğinde sanık ile mağdureyi yukarıdan aşağı inerken görüp durumdan şüphelendiği, ancak şüphesinin yoğunluk kazanmadığı, zira olayı eşine veya emniyet güçlerine bildirmediği, katılanın bir kısım beyanlarının tanık Şehnaz tarafından doğrulanmadığı, sanığın ise suçlamayı hiç kabul etmediği, olaydan 2,5 yıl sonra mağdure ile yolda karşılaşan ve kızıyla birlikte eve taşınan sanığın mağdure ile konuşup evini göstermesi neticesinde katılanın şüphesinin kuvvetlendiği ve sanık hakkında şikayetçi olduğu anlaşılmış ise de, olay tarihinde eylemin gerçekleştiği iddia olunan evin kapısının kilitli olmayıp anahtarının üzerinde bulunması, sanığın hiçbir aşamada suçlamayı kabul etmemesi, gömleğini kurutmak istemesi sebebiyle çıkardığını beyan etmesi, tanık Şehnaz’ın katılanı doğrulamayan beyanları, tanıklar … ve …’in beyanları, mağdurenin tüm aşamalarda değişen ve istikrar kazanmayan soyut iddiası, hatta katılan …’ın 13.04.2015 tarihli beyanında 2011 yılında kızının kabuslarının başlamadığını, şikayette bulunup süreç başladıktan sonra çocuğun ruh sağlığının bozulduğunu beyan etmiş olması, çocuğun yaşı da nazara alındığında anlatılanları farklı kurgulayıp değişik aşamalarda farklı dile getirmiş olmasının da mümkün olması, ayrıca mağdurenin annesi olan katılanın olay günü cinsel istismar eyleminde bulunulduğuna dair şüphenin biraz ötesinde delil görmesi halinde yetkili mercilere durumu bildirmemesinin mümkün görülmemesi birlikte değerlendirildiğinde sanığın müsnet suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, mahkumiyete yeterli ve kesin delil elde edilemediği anlaşılmakla sanığın beraatine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek verilen beraat hükmünde hukuka aykırılık görülmemiş, katılan …’ın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Adana 8. Ağır Ceza Mahkemesinin, 13.04.2015 tarihli ve 2014/359 Esas, 2015/153 Karar sayılı kararında katılan … tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan …’ın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
15.03.2023 tarihinde karar verildi.