YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/6858
KARAR NO : 2023/1353
KARAR TARİHİ : 13.03.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Beraat

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 22.01.2014 tarihli ve 2014/4362 Esas sayılı iddianamesi ile;
sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan cezalandırılması ve hak yoksunluklarının uygulanması talep olunmuştur.

2. İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 07.04.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/102 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçunu işlediğinin sabit olmadığı gerekçesi ile 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.

3. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 26.10.2018 tarihli ve 14-2015/203957 sayılı, onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi olunmuştur.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Mağdure Vekilinin Temyiz İsteği
Hayatın akışına aykırı olmayan istikrarlı katılan anlatımı, ruh sağlığının bozulduğuna dair adli tıp raporu, sanığın arkadaşlıklarının bulunduğuna dair kısmi ikrarlı beyanı, iftira atmayı gerektirir hal bulunmamasına karşın mahkumiyet yerine beraat kararı verilmesinin hukuka aykırı olduğuna ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
29.07.2013 tarihinde sanığın, katılan mağdure ile buluşup birlikte boş bir binaya giderek anılan mahalde cinsel saldırıda bulunduğu iddiasıyla düzenlenen iddianamenin kabulü ile; mahkemesince yapılan yargılama neticesinde kurulan hükümde, sanık ile katılan mağdure arasında daha sonra gerçekleşen ve İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/41 Esas sayılı dosyasında yargılama konusu olan 23.03.2014 günü sanığın, sokak üzerinde karşılaştığı katılan mağdure ile konuşmak isteyip kabul görmemesi üzerine de “Bak daha kötü olur” şeklinde sözler sarf ederek katılan mağdurenin kolundan tutarak anılan mahalden uzaklaştırması ve ıssız bir mevkiye götürerek “Bugün bana vereceksin, yoksa seni bırakmam” şeklinde sözler sarf edip göğüs ve cinsel organına dokunması hadisesi esas alınarak anılan olay örgüsü üzerinden değerlendirme yapıldığı ve mevcut delil durumu itibariyle sanığın atılı suçu işlediğinin sabit olmadığı gerekçesi ile atılı suçtan beraati yönünde karar verildiği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
1. İddianamede anlatımında 29.07.2013 günü sanığın, katılan mağdureyi boş bir eve götürerek cinsel istismarda bulunduğu iddia olunmasına karşın mahkemesince dava konusu edilen eylem dışında İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/41 Esas sayılı dosyasında yargılamaya konu olan eylemin esas alınarak hüküm kurulması suretiyle 5271 sayılı Kanun’un 225 inci maddesinin birinci fıkrasına aykırı davranılması hukuka aykırı görülmüştür.

2. İlk Derece Mahkemesince iddianame konusu olmayan 23.03.2014 tarihli eylemden hüküm kurulması sebebiyle Tebliğnamede onama yönündeki düşünceye iştirak edilmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 07.04.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/102 Karar sayılı kararına yönelik katılan mağdure vekilinin temyiz isteği yerinde

görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

13.03.2023 tarihinde karar verildi.